Inhoud
De focus van taxonomie is de classificatie en naamgeving van organismen. Wetenschappers classificeren organismen op basis van vergelijkbare kenmerken. Om verwarring over wat een overeenkomst is te voorkomen, hebben biologen een aantal regels voor classificatie opgesteld. In taxonomie worden organismen in een aantal steeds specifiekere groepen geplaatst en benoemd volgens strikte naamgevingsconventies.
Wat voor overeenkomsten?
Het eerste wat wetenschappers moeten overwegen bij het classificeren van organismen is wat voor soort overeenkomsten ze hebben. Het feit dat twee organismen een kenmerk delen, betekent niet dat ze in dezelfde groep moeten worden geplaatst. Zowel vogels als bijen vliegen bijvoorbeeld, maar ze doen dit op basis van zeer verschillende mechanismen. Dit soort vergelijkbare kenmerken worden analoge kenmerken genoemd; ze worden gebruikt om dezelfde functie uit te voeren. Biologen classificeren organismen echter in plaats daarvan op basis van homologe eigenschappen. Homologe eigenschappen zijn vergelijkbaar in hun interne mechanismen. De vleugel van een adelaar heeft bijvoorbeeld interne overeenkomsten met de vleugel van een flamingo.
Classificatieniveaus
Biologen classificeren organismen volgens een hiërarchie van steeds specifiekere categorieën. Deze hiërarchie werd in de 18e eeuw voorgesteld door Carl Linnaeus. Linnaeus stelde zeven categorieën van toenemende specificiteit voor: koninkrijk, fylum, klasse, orde, familie, geslacht en soort. Terwijl Linnaeus oorspronkelijk alleen het planten- en dierenrijk beschreef, omvatten andere modellen vijf of meer koninkrijken. Sommige moderne taxonomische modellen hebben ook een bredere categorie die een domein boven het koninkrijk wordt genoemd. De meest specifieke taxonomische categorie voor een organisme is zijn soort. Over het algemeen verwijst dit naar een groep organismen die van nature binnen die groep broeden.
Naamgevingsconventies
Linnaeus stelde ook strikte naamgevingsconventies vast voor alle organismen. De wetenschappelijke namen van organismen betreffen Latijnse of gelatiniseerde versies van niet-Latijnse woorden. Deze namen zijn normaal gesproken cursief wanneer ze worden geschreven. De binomiale versie van de wetenschappelijke naam bestaat uit twee delen: het geslacht en de soort. Mensen zijn bijvoorbeeld Homo sapiens. Homo is het geslacht en Sapiens is de soort. De soortnaam van een organisme omvat meestal de eerste letter van de geslachtsnaam gevolgd door de kleine soortnaam. De naam van de menselijke soort is bijvoorbeeld H. sapiens.
toepassingen
Taxonomie is vervat in een grotere tak van de biologie genaamd systematiek. Systematiek houdt zich bezig met de evolutie en verwantschap van organismen, evenals met de classificatie. Vandaar dat biologen de gegevens en classificaties van taxonomie gebruiken om evolutionaire bomen voor organismen te bouwen. Biologen kunnen deze diagrammen construeren op basis van een aantal verschillende criteria, en deze methoden van diagrammen kunnen worden gebruikt om hypothesen over evolutionaire geschiedenis te genereren.