Inhoud
Wanneer elementair magnesium in lucht brandt, combineert het met zuurstof om een ionische verbinding te vormen die magnesiumoxide of MgO wordt genoemd. Het magnesium kan ook combineren met stikstof om magnesiumnitride, Mg3N2 te vormen, en kan ook reageren met koolstofdioxide. De reactie is krachtig en de resulterende vlam is briljant wit van kleur. Op een gegeven moment werd brandend magnesium gebruikt om licht te genereren in flitslampen voor fotografie, hoewel tegenwoordig elektrische flitslampen in de plaats zijn gekomen. Toch blijft het een populaire demonstratie in de klas.
Herinner je publiek eraan dat lucht een mengsel van gassen is; stikstof en zuurstof zijn de hoofdbestanddelen, hoewel koolstofdioxide en enkele andere gassen ook aanwezig zijn.
Leg uit dat atomen de neiging hebben stabieler te zijn wanneer hun buitenste schil vol is, d.w.z. het maximale aantal elektronen bevat. Magnesium heeft slechts twee elektronen in zijn buitenste schil, dus het heeft de neiging deze weg te geven; het positief geladen ion gevormd door dit proces, het Mg + 2-ion, heeft een volledige buitenste schil. Zuurstof daarentegen heeft de neiging om twee elektronen te winnen, die zijn buitenste schil vult.
Wijs erop dat zodra zuurstof twee elektronen uit magnesium heeft gewonnen, het meer elektronen heeft dan protonen, dus het heeft een netto negatieve lading. Het magnesiumatoom heeft daarentegen twee elektronen verloren, dus het heeft nu meer protonen dan elektronen en dus een netto positieve lading. Deze positief en negatief geladen ionen worden tot elkaar aangetrokken, zodat ze samenkomen om een roosterachtige structuur te vormen.
Leg uit dat wanneer magnesium en zuurstof worden gecombineerd, het product, magnesiumoxide, minder energie heeft dan de reactanten. De verloren energie wordt uitgestoten als warmte en licht, wat de schitterende witte vlam verklaart die je ziet. De hoeveelheid warmte is zo groot dat het magnesium ook kan reageren met stikstof en kooldioxide, die beide meestal zeer niet reageren.
Leer je publiek dat je erachter kunt komen hoeveel energie bij dit proces vrijkomt door het in verschillende stappen op te splitsen. Warmte en energie worden gemeten in eenheden die joule worden genoemd, waarbij een kilojoule duizend joule is. Het verdampen van magnesium naar de gasfase duurt ongeveer 148 kJ / mol, waarbij een mol 6.022 x 10 ^ 23 atomen of deeltjes is; omdat bij de reactie twee magnesiumatomen voor elke zuurstofmolecule O2 betrokken zijn, dit getal met 2 vermenigvuldigen om 296 kJ verbruikt te krijgen. Het ioniseren van magnesium kost nog eens 4374 kJ, terwijl het afbreken van de O2 in afzonderlijke atomen 448 kJ kost. Het toevoegen van de elektronen aan de zuurstof kost 1404 kJ. Als je al deze nummers optelt, krijg je 6522 kJ verbruikt. Dit alles wordt echter teruggewonnen door de energie die vrijkomt wanneer de magnesium- en zuurstofionen combineren in de roosterstructuur: 3850 kJ per mol of 7700 kJ voor de twee mol MgO geproduceerd door de reactie. Het netto resultaat is dat de vorming van magnesiumoxide 1206 kJ afgeeft voor twee mol gevormd product of 603 kJ per mol.
Deze berekening vertelt je natuurlijk niet wat er feitelijk gebeurt; het eigenlijke reactiemechanisme omvat botsingen tussen atomen. Maar het helpt je om te begrijpen waar de energie die vrijkomt bij dit proces vandaan komt. De overdracht van elektronen van magnesium naar zuurstof, gevolgd door de vorming van ionische bindingen tussen de twee ionen, maakt een grote hoeveelheid energie vrij. De reactie omvat natuurlijk enkele stappen die energie vereisen, daarom moet je warmte of een vonk van een aansteker leveren om het te starten. Zodra u dit hebt gedaan, geeft het zoveel warmte af dat de reactie doorgaat zonder verdere tussenkomst.