Inhoud
- Angiosperms: Definition in Biology
- Angiosperm-evolutie
- Reproductieve structuren en de levenscyclus van een angiosperm
- Angiosperm-bestuiving
- Angiosperms en Gymnosperms
- Voordelen van fruit
- Soorten angiospermen
- Angiospermen: voorbeelden in de moderne wereld
- Coevolutie van angiospermen
- Roofdier en prooi
- Parasiet en gastheer
- Concurrentie tussen angiospermen
- Mutualisme onder angiospermen
Van waterlelies tot appelbomen, de meeste planten die je vandaag om je heen ziet, zijn angiospermen.
U kunt het plantenleven indelen in subgroepen op basis van reproductie, en een van deze categorieën omvat de bedektzadigen. Het zijn bloeiende planten die zaden en vruchten produceren om zich voort te planten.
Angiosperms: Definition in Biology
Angiospermen zijn vaatplanten met bloemen die zaden maken om zich voort te planten. Deze landplanten kunnen ook fruit produceren, zoals appels, eikels, tarwe, maïs en tomaten. In vergelijking met gymnospermen die naakte zaden zonder bloemen of fruit om zich heen hebben, beschermen angiospermen hun zaden.
De meerderheid van alle plantensoorten vandaag zijn angiospermen. Kijk wat er om je heen is en je zult voornamelijk angiospermen zien, zoals bloemen en bloeiende bomen.
Er zijn meer dan 300.000 soorten van angiospermen, en ze vormen 80 procent van alle plantensoorten op aarde. Deze zaadplanten kunnen gedijen in verschillende omgevingen, variërend van bossen tot prairies.
Angiosperm-evolutie
Wetenschappers hebben de oorsprong van angiospermen getraceerd tot het vroege Krijt door het fossielenbestand te bestuderen. Deze plantengroep is geëvolueerd 125 miljoen jaar geleden, maar het is niet duidelijk welke zaaddragende plant de voorouder was. Tijdens het Krijt nam de verscheidenheid aan angiospermen toe.
Als je naar de angiosperm-fossielen uit de late Krijtperiode kijkt, merk je misschien een aantal overeenkomsten met moderne bloeiende planten. Bij het begin van het cenozoïcum (en dus het begin van de tertiaire periode) wordt het nog eenvoudiger om moderne planten te identificeren.
Wetenschappers denken dat de vruchten en bloemen van vroege angiospermen een evolutionaire aanpassing zijn. Bloemen en fruit lieten hen toe om bestuivers aan te trekken, dus ze reproduceerden meer succes en verspreidden zich breder. Bloemen gaven hen een evolutionair voordeel dat verklaart waarom ze de dominante plantensoort werden.
Reproductieve structuren en de levenscyclus van een angiosperm
U kunt de voortplantingsorganen van een angiosperm onderzoeken om een beter inzicht te krijgen in de levenscyclus. Hun reproductieve structuren zijn bloemen.
Bloemen kunnen zowel mannelijke als vrouwelijke reproductieve delen bevatten, maar ze hebben niet altijd beide. Sommige soorten kunnen zichzelf bevruchten; andere soorten hebben een andere plant nodig om ze te bemesten via bepaalde bestuivingsmethoden zoals wind, water, dieren of insecten.
Bloeiende planten produceren eitjes in afgesloten ruimtes genoemd vruchtbladen, wat betekent dat de vrouwelijke voortplantingsorganen zich ook in het tapijt bevinden. Een carpel bevat een plakkerig stigma, wat een opening is waar het stuifmeel wordt afgezet, gelegen aan het einde van een stijl, wat een buis is die naar de eierstok van de plant leidt. De eierstok heeft een eierkiem of vrouwelijke gametophyte.
Het stengelachtige meeldraad is het mannelijke voortplantingsorgaan in bloeiende planten. De meeldraden worden meestal rond de carpel gerangschikt. Een helmknop, die eruit ziet als een zak, bevindt zich aan het uiteinde van de meeldraden en produceert stuifmeel dat angiospermeieren bevrucht. Het stuifmeel is het mannelijke gametophyte. Na de bevruchting verandert de eicel in het zaad terwijl de eierstok in de vrucht verandert.
Angiosperm-bestuiving
Bestuiving gebeurt meestal op twee manieren: zelfbestuiving of kruisbestuiving. Bij zelfbestuiving bevrucht het stuifmeel van de eigen helmknoppen de eicellen. Het stuifmeel landt eenvoudig op het stigma van dezelfde bloem. Dit zorgt voor nakomelingen die identiek zijn aan de ouders.
Bij kruisbestuiving bevrucht stuifmeel van een andere plant de eicellen. Het stuifmeel moet van de ene naar de andere plant gaan en dit wordt bereikt door een ritje op een insect, een dier of de wind te maken. Een bij kan bijvoorbeeld stuifmeel overbrengen van de ene bloem naar de volgende. Bloemen nodigen deze bestuivers uit door nectar aan te bieden.
Angiosperms en Gymnosperms
Zowel angiospermen als gymnospermen zijn vaatplanten met zaden, maar ze hebben enkele grote verschillen. Angiospermen hebben bloemen, die in gymnospermen ontbreken.
Bovendien vormen angiospermen een veel grotere groep planten. Gymnospermen worden als ouder beschouwd en ze maken naakte zaden zonder enige bescherming tegen fruit of bloemen.
Angiospermen en gymnospermen hebben aanzienlijke reproductieve verschillen. In angiospermen vormen de zaden zich in de eierstok van de bloem. In gymnospermen vormen de zaden zich in kegels zonder bloemen. Hoewel beide groepen planten bestuiving vereisen voor bemesting, hebben de angiospermen meer opties.
De angiospermen hebben een reproductief voordeel. Gymnospermen vertrouwen op natuurlijke bestuiving zoals stormen, wind of water, terwijl angiospermen hun bloemen en vruchten gebruiken om organismen aan te trekken om zaden te bestuiven en te verspreiden. Omdat ze een grotere groep potentiële bestuivers hebben, zoals dieren en insecten, zijn ze succesvoller in het overnemen van de aarde.
Voordelen van fruit
Stel je voor dat je een avocado hebt gekocht. Na het eten van het heerlijke groene interieur gooi je het grote zaad. Als het in de juiste omgeving landt, kan het zaad zich ontwikkelen tot een nieuwe avocadoboom. Avocado's zijn angiospermen, dus je eet de gerijpte fruitporties wanneer je ze consumeert.
Angiospermen hebben fruit, wat gymnospermen missen, en het geeft ze een aanzienlijk voordeel. Fruit biedt extra voeding en bescherming voor de zaden. Het helpt ook bij de bestuiving en de verspreiding van zaden. Omdat zaden de spijsvertering overleven wanneer dieren ze eten, kunnen ze zich gemakkelijk verspreiden.
Soorten angiospermen
U kunt de angiospermen onderverdelen in twee algemene categorieën met enkele uitzonderingen: eenzaadlobbigen (monocots) en dicotyledons (Dicotylen). zaadlobben zijn de delen van de zaden die bladeren worden. Ze bieden een handige manier om planten te classificeren.
monocots een zaadlob in het embryo hebben. Ze hebben ook stuifmeel met een enkele groef of porie. Hun bloemdelen zijn in veelvouden van drie. Hun bladaders zijn evenwijdig aan elkaar; ze hebben een netwerk van wortels en verspreide vaatweefselsystemen. Sommige bekende monocots zijn orchideeën, grassen en lelies.
tweezaadlobbigen hebben twee zaadlobben en hun stuifmeel heeft drie poriën of voren. Ze hebben netachtige bladaders, een vaatstelsel in een ring, een penwortel en bloemdelen in veelvouden van vier of vijf. Dicots hebben vaak secundaire groei en houtachtige stengels. Sommige bekende dicots zijn rozen, madeliefjes en erwten.
Angiospermen: voorbeelden in de moderne wereld
Fruit, granen, groenten, bomen, struiken, grassen en bloemen zijn angiospermen. De meeste planten die mensen vandaag eten zijn angiospermen. Van de tarwe die bakkers gebruiken om je brood te maken tot de tomaten in je favoriete salade, al deze planten zijn voorbeelden van angiospermen.
De granen waar je van houdt, zoals maïs, tarwe, gerst, rogge en haver, zijn afkomstig van bloeiende planten. Bonen en aardappelen zijn ook belangrijke angiospermen in de wereldwijde voedingsindustrie.
Mensen zijn niet alleen afhankelijk van bloeiende planten voor voedsel, maar ze gebruiken ze ook voor andere items zoals kleding. Katoen en linnen komen uit angiospermen. Bovendien leveren bloemen kleurstoffen en parfums. Bomen die mensen omhakken, kunnen worden gebruikt als hout en als brandstof.
Zelfs de medische en wetenschappelijke industrie vertrouwen op angiospermen. Bijvoorbeeld, aspirine is een van de meest populaire medicijnen ter wereld, en het kwam oorspronkelijk uit de schors van de wilg.
Digitalis is een hartmedicijn dat mensen met congestief hartfalen helpt. Het komt van de gemeenschappelijke digitalisbloem. In sommige gevallen, een enkele bloem kan veel medicijnen bevatten, zoals de roze maagdenpalm (Catharanthus roseus), die verschillende alkaloïden heeft die worden gebruikt als chemotherapie.
Coevolutie van angiospermen
Coevolutie is het proces waarbij twee soorten zich in de loop van de tijd aan elkaar aanpassen, zodat ze elkaar beïnvloeden. Er zijn verschillende soorten co-evolutie, inclusief:
Planten en insecten vertonen veel voorbeelden van co-evolutie vanwege bestuiving. Terwijl bloeiende planten evolueren, moeten insecten ze bijhouden en vice versa.
Roofdier en prooi
De meeste mensen beschouwen bloeiende planten niet als prooi, maar er zijn meerdere voorbeelden van de relatie tussen roofdier en prooi in de natuur waarbij planten betrokken zijn. In deze gevallen zijn de roofdieren meestal dieren.
Planten willen bijvoorbeeld zaadverspreiding zonder al hun bladeren, stengels, wortels en bloemen op te offeren. Ze willen niet dat een konijn de hele plant consumeert.
Planten hebben verschillende mechanismen ontwikkeld om houd roofdieren weg, zoals sterke geuren, vergiften en doornen. Goudsbloemen hebben een sterke geur waar konijnen en herten niet van houden. Ze hebben ook een bittere smaak die niet prettig of aantrekkelijk is voor dieren, waardoor het minder waarschijnlijk is dat een hert of konijn erop zal willen kauwen.
Doornen en stekels zijn enkele van de meest effectieve manieren voor planten om roofdieren te stoppen. Van rozen tot cactussen, hun afweerstructuren bieden dieren een snelle les over waarom ze deze planten niet zouden moeten eten. Brandnetels stekelige haren dienen als een herinnering voor mensen om niet te dicht bij de plant te komen.
Parasiet en gastheer
Soms worden angiospermen gastheer voor parasieten. Ze kunnen te maken krijgen met aanvallen van insecten, ziekten of andere dingen. Aan de andere kant zijn er voorbeelden in de natuur dat angiospermen de parasieten zijn. Bijna alle parasitaire planten die vandaag leven zijn angiospermen.
Enkele veel voorkomende voorbeelden van parasitaire planten zijn epifyten en wijnstokken. Maretak is een populaire parasitaire plant die groeit op bomen en struiken. Het hecht aan het gastvasculaire systeem om voedingsstoffen te extraheren en te groeien. Dit schaadt de gezondheid van de bomen omdat het constant water en voedingsstoffen verliest aan de maretak. Hoewel ze meestal geen boom doden, kunnen parasitaire planten het zwakker maken.
Dodder is een ander voorbeeld van een angiosperm dat een parasitaire plant is. De wijnstok kan snel een hele tuin overnemen. Het is invasief geworden in veel delen van het land en is moeilijk te elimineren. Dodder maakt meestal kleine houtachtige planten de gastheer.
Eerst wikkelt de wijnstok zich rond de gastheer en tikt in het vaatstelsel door zijn wortels in de stengels te steken. Vervolgens voedt het zich met de gastheren water en voedingsstoffen. Dodder heeft kleine witte bloemen en kan een groot aantal zaden produceren.
Concurrentie tussen angiospermen
Telkens wanneer je naar buiten gaat en de natuur tegenkomt, kun je voorbeelden van concurrentie tussen angiospermen vinden. Bomen spreiden hun takken om zonlicht op te nemen en te voorkomen dat de stralen lagere planten bereiken.
Bloemen proberen de meest kleurrijke bloemblaadjes te hebben om bestuivers aan te trekken. Sommige planten verdringen elkaar gewoon en proberen alle beschikbare ruimte over te nemen.
Omdat angiospermen bestuiving vereisen, zijn ze geëvolueerd om bestuivers zoals bijen en vogels aan te trekken. Elke soort wil het maximale aantal bezoekers ontvangen, dus hebben ze verbazingwekkende geuren, vormen en kleuren ontwikkeld om ze aan te trekken.
Bloeiende planten concurreren met elkaar en alle andere planten om te overleven.
Mutualisme onder angiospermen
Veel insect- en plantrelaties zijn voorbeelden van mutualisme. Sommige acaciabomen in Zuid-Amerika hebben bijvoorbeeld een wederzijdse relatie met mieren. De bomen maken nectar, wat voedsel is voor de mieren. In ruil daarvoor beschermen de mieren de bomen tegen andere insecten en roofdieren.
Ze verdedigen de bomen tegen insecten die ze kunnen opeten. Acaciabomen bieden de mieren ook een veilig thuis in hun holle doornen. Wetenschappers zien deze relatie als een geval van coevolutie: zowel mieren als de bomen hebben baat bij samenleven.
Gerelateerde inhoud: Chemicaliën die worden gebruikt in de scheikunde op de middelbare school