Inhoud
Eenvoudige machines kunnen worden onderverdeeld in zes basiscategorieën: hendels, wiel- en asassemblages, katrollen, hellende vlakken, wiggen en schroeven. Een schroef is eigenlijk een speciaal geval van een hellend vlak waarin iets wordt verplaatst van een hogere positie naar een lagere positie of omgekeerd, maar in een reeks cirkels, waardoor de horizontale ruimte wordt behouden.
Schroeven, die lineaire beweging omzetten in rotatiebeweging, worden algemeen beschouwd als manieren om dingen op hun plaats te houden. Ze bevestigen vaak delen van complexe machines aan elkaar. Dit verdoezelt het feit dat schroeven machines zijn, of beter gezegd, het primaire onderdeel van bepaalde machines op zichzelf. De werelden van sanitair, elektriciteit, landbouw en andere gebieden zouden enorm verschillen zonder eenvoudige schroefmachines.
Boren
Boren zijn misschien wel de meest herkenbare eenvoudige schroefmachines, omdat de handheld-variant weinig meer is dan extra grote schroeven die worden gedraaid door een handslinger.Het schroefgedeelte van een vijzel, wat een andere naam is voor een handboor, wordt gedraaid met een korte reeks tandwielen die de uitgeoefende kracht vertalen die wordt geleverd door de persoon die de hendel over loodrechte vlakken draait. Dat wil zeggen dat de slinger gewoonlijk een cirkel is parallel aan de as van de schroef voor gebruiksgemak.
Boren worden gebruikt om in materialen te boren en om andere schroeven te draaien. De komst van elektriciteit en moderne motoren heeft de bouw van zeer krachtige boormachines mogelijk gemaakt, waarvan sommige met diamantuiteinden dan in staal of hard gesteente kunnen boren dat over het algemeen ondoordringbaar is met behulp van traditionele methoden.
kranen
Kranen worden doorgaans niet als machines beschouwd, maar in termen van hun hoofddoel, namelijk het leveren van water of een andere vloeistof. Maar kranen zijn een ander type eenvoudige schroefmachine, waarbij de schroefcomponent meestal verborgen is in een pijp of een ander deel van de kraanbehuizing. Water aan de toevoerzijde van de kraan staat onder een hogere druk dan de kraanzijde, normaal vanwege zwaartekracht maar soms dankzij een pomp. Wanneer de hendel van de kraan wordt gedraaid, beweegt de wigvormige schroef tussen de vloeistof en de externe omgeving in de richting van lagere druk. De snelheid van vloeistofafgifte kan worden geregeld door de kraanhefboom verder van zijn gesloten positie te draaien, die op zijn beurt de opening vergroot waardoor de vloeistof zijn reservoir verlaat.
jacks
Sommige zware krikken worden hydraulisch bediend, maar een traditionele krik maakt gebruik van een schroef om het gedeelte van de auto dat moet worden opgetild omhoog te brengen, zodat de band kan worden vervangen.
Een autokrik, die gebruik maakt van een hendel, is een voorbeeld van de vele alledaagse menselijke gereedschappen die soorten eenvoudige machines combineren. De hefboom van een krik maakt het mogelijk dat de kracht die wordt uitgeoefend op het ene uiteinde sterk wordt vermenigvuldigd aan het andere uiteinde, en dit stelt een persoon die misschien 100 tot 150 pond weegt in staat om voldoende kracht uit te oefenen om de krikschroef voldoende te draaien om het opgeheven object hoog te heffen genoeg om het probleem op te lossen, hoewel het een groot aantal draaicycli kan vereisen om de klus te klaren.
De oude waterschroef
De Griekse wetenschappers Archimedes hadden lange tijd de eer om een apparaat te maken dat in de 11e eeuw als een soort pomp functioneerde, met behulp van een schroef in een pijp om water van een lagere verticale positie naar een hogere tegen de zwaartekracht te brengen. Toen, in de jaren 1920, bepaalden wetenschappers dat het Babylonische volk van het oude Mesopotamië ongeveer vier eeuwen eerder hun eigen waterkraan had. Dankzij een nog recentere ontdekking wordt de uitvinding van de waterkraan in de hangende tuin van Babylon tegenwoordig niet langer in de volksmond toegeschreven aan de Babyloniërs, maar aan de Assyriërs, hun rivalen. In moderne termen is dit niet anders dan leren dat, zeg maar, de Duitsers, niet de Russen, de eersten waren die een kunstmatige satelliet in een baan om de aarde lanceerden.