Inhoud
- TL; DR (te lang; niet gelezen)
- Pyrolobus fumari en Strain 121
- Chloroflexus aurantiacus
- Thermus aquaticus
- Thermus thermophilus
Bacteriën zijn kleine micro-organismen die zijn geclassificeerd als plant noch dier. Ze zijn eencellig en meestal een paar micrometer lang. De aarde bevat ongeveer 5 non-miljard bacteriën, die veel van de planetenbiomassa vormen. Bacteriën bestaan in bijna elke omgeving behalve die mensen steriliseren. Thermofielen, of thermofiele bacteriën, zijn een soort extreme bacteriën (extremofielen) die gedijen bij temperaturen boven 131 graden Fahrenheit (55 Celsius).
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Thermofiele bacteriën gedijen op sommige van de heetste plaatsen op aarde (boven 131 graden Fahrenheit), waaronder hydrothermische openingen in de oceaan en hete bronnen. Sommige opmerkelijke thermofielen omvatten Pyrolobus fumari, Spanning 121, Chloroflexus aurantiacus, Thermus aquaticus en Thermus thermophilus.
Pyrolobus fumari en Strain 121
Beschouwd als de moeilijkste van de zwaarste, ontdekten wetenschappers Pyrolobus fumari in een enkele hydrothermische opening in de Atlantische Oceaan, 3.650 meter onder het oppervlak bij temperaturen tot 235 graden Fahrenheit (113 Celsius). Kort daarna vertoonde een andere hydrothermale opening in de Stille Oceaan tekenen van bacterieel leven dat nog hogere temperaturen verdroeg. Wetenschappers noemden het "Strain 21" omdat het 10 uur overleefde in een autoclaaf op 250 graden Fahrenheit (121 Celsius).
Chloroflexus aurantiacus
In een laboratoriumomgeving Chloroflexus aurantiacus gedijt bij temperaturen tussen 122 en 140 graden Fahrenheit (50 en 60 Celsius). Deze extremofiele bacterie leeft bij hogere temperaturen dan enig ander organisme dat fotosynthese gebruikt maar geen zuurstof produceert (anoxygene fototrofie). Deze warmteminnende bacterie heeft eigenschappen die lijken op groene zwavelbacteriën en paarse bacteriën. Vanwege deze kenmerken hopen onderzoekers dat C. Aurantiacus zal licht werpen op de evolutie van fotosynthese.
Thermus aquaticus
Thermus aquaticus gedijt bij een optimale temperatuur van 176 graden Fahrenheit (80 Celsius). Wetenschappers hebben het oorspronkelijk ontdekt T. aquaticus in hete bronnen in Yellowstone National Park en Californië, maar vond het later in andere hete bronnen over de hele wereld en zelfs in heet kraanwater. De meest opvallende rol is geweest als een belangrijke speler in genetisch onderzoek, genetische manipulatie en biotechnologie. In de jaren tachtig, met de ontdekking van polymerasekettingreactie (PCR), begonnen onderzoekers kopieën te maken van specifieke DNA-segmenten van zeer kleine monsters. Omdat bij deze methode de twee strengen van elk dubbelstrengs DNA-molecuul bij hoge temperaturen uit elkaar worden gesmolten, is DNA vereist dat niet wordt vernietigd door hoge temperaturen, zoals het DNA van T. aquaticus.
Thermus thermophilus
Thermus thermophilus is een andere hyperthermofiel die veelbelovend is op biotechnisch gebied. Gevonden in een Japanse hete lente, deze bacterie gedijt bij temperaturen tussen 149 en 161 graden Fahrenheit (65 en 72 Celsius) en is bestand tegen temperaturen tot 185 graden Fahrenheit (85 Celsius). T. thermophilus deelt veel genen met andere extremofiele bacteriën, Deinococcus radiodurans, dat zeer goed bestand is tegen straling, maar niet zo goed bestand is tegen extreme hitte.