Inhoud
Vóór 1938 was reizen op besneeuwde Amerikaanse snelwegen moeilijk omdat er geen gebruik werd gemaakt van ontijsmiddelen. In dat jaar experimenteerde New Hampshire met het aanbrengen van zout op wegen om het vriespunt van water te verlagen en de ijsvorming te verminderen. De succesvolle praktijk verspreidde zich. Tot 20 miljoen ton zout wordt nu elke winter gebruikt. Zout, goedkoop, effectief en gemakkelijk aan te brengen, leek het antwoord op het verminderen van de gevaren op de winterweg. Omdat zout echter gemakkelijk in water oplost, wordt het meegesleept en is het schadelijk voor het milieu.
Opbouw in water
Wegzout of natriumchloride bestaat uit 40 procent natriumionen (Na +) en 60 procent chloride-ionen (Cl-). Deze ionen lossen op in afvoerwater van gesmolten sneeuw en ijs en hopen zich op in beken, rivieren, meren en grondwater. Natuurlijke processen filteren de ionen niet uit of verwijderen ze niet, dus als ze niet voldoende met water zijn verdund, bouwen ze zich op. Omdat zout water dichter is dan zoet water, zinkt het naar de bodem, wat schadelijk is voor waterplanten en dieren. Wanneer zout in grondwater meer dan 250 mg / liter bereikt, worden smaak en geur problemen. In New Hampshire tussen 1983 en 2003 moesten meer dan 424 privéputten worden vervangen vanwege zoutvervuiling. (zie referentie 2)
Planten en dieren
Planten die langs snelwegen groeien vertonen vaak tekenen van zoutschade, zoals bruin blad, slechte groei en zelfs de dood. Als zout in aangrenzende gebieden terechtkomt, veroorzaakt het uitdroging in plantenwortels en bladeren, interfereert het met de opname van voedingsstoffen en heeft het een negatieve invloed op de zaadkieming. Inheemse planten kunnen worden vervangen door invasief zouttolerant onkruid. Waterdieren kunnen door zout worden geschaad. Dieren in het wild zoals herten en elanden beschouwen strooizout als een liksteen en bezoeken wegen om te eten, wat resulteert in snelwegongevallen en dode dieren. Vogels pakken zoutkristallen op zoals zaden, wat vergiftiging en de dood kan veroorzaken.
Vrijgave van andere chemicaliën
Het antiklontermiddel natriumferrocyanide wordt toegevoegd aan wat strooizout. Wanneer opgelost natriumferrocyanide wordt blootgesteld aan zonlicht, kan het ongeveer 25 procent cyanide-ionen afgeven. Deze verbinding is in 2003 opgenomen in de lijst van de Agencys-giftige verontreinigende stoffen voor het milieu. Naarmate zout in de bodem terechtkomt, werkt het samen met al aanwezige ionen, waardoor calcium, magnesium en kalium en mogelijk giftige metalen in het grondwater vrijkomen. Dit kan de bodem uitputten, wat leidt tot een lagere pH en verminderde vruchtbaarheid. Het remt ook de groei van bodembacteriën. Zout kan ook andere verbindingen bevatten zoals aluminium, lood, fosfor, koper, zink en nikkel als onzuiverheden.
Opties en alternatieven
Alternatieve droogmiddelen zijn andere minerale zouten die chloride-ionen bevatten, zoals calciumchloride, magnesiumchloride en kaliumchloride, maar deze zijn duurder en hebben milieueffecten die vergelijkbaar zijn met zout. Sommige gebieden wisselen deze af met zouttoepassingen. Organische op acetaat gebaseerde droogmiddelen omvatten kaliumacetaat en calciummagnesiumacetaat. Ze hebben minder milieueffecten, maar zijn duurder en verbruiken zuurstof als ze ontleden, waardoor zuurstof in water wordt uitgeput. Onlangs ontwikkelde verbindingen combineren suiker met zout voor effectief ontijzelen. Sommige staten gebruiken best-managementpraktijken die de hoeveelheid zout verminderen, inclusief het nat maken van het zout, het vroeg in de sneeuw aanbrengen en preciezer op basis van weersomstandigheden en de meest gevaarlijke weggebieden.