Inhoud
Buizerd / kalkoengier
In de Verenigde Staten worden buizerds vaak kalkoenbuizerds of kalkoengier genoemd. Ze wonen in het zuiden van Canada tot de zuidpunt van Zuid-Amerika en zijn ook te vinden in Europa en Azië. Buizerds hebben kale koppen en rode snavels en oefenen unieke vlieg-, voer- en neststijlen. Buizerds springen onhandig rond op de grond en ze worstelen om in de lucht te worden, hun vleugels klappend om op te stijgen. Eenmaal in de lucht, buizerds stijgen sierlijk naar grote hoogten, rijdende thermische stromingen. Ze vliegen overdag op zoek naar aas of dood vlees, op zicht en geur.
Een nest bouwen
Turkse buizerds beginnen hun verkering en nestseizoen in maart en het gaat door tot mei. De beginrituelen omvatten verschillende kalkoenbuizerds die zich in een cirkel verzamelen en rond de randen huppelen met hun vleugels gedeeltelijk gespreid. Daarna trekken ze een luchtacrobatiek uit om een ​​partner aan te trekken.
Buizerds uit Turkije paren voor het leven en nadat een paar elkaar heeft gekozen, zoeken ze naar een nestplaats. Soms verzamelen ze geen takjes en ander materiaal om hun nesten te bouwen. In plaats daarvan vinden ze een hoek in een klif, een grot, een rotsspleten, een gat in de grond, een holle boom of een struikgewas om hun eieren te leggen. Europese buizerds gebruiken vaak heide of stokjes of gebladerte voor hun nesten.
Nesten en verzorgen
De vrouwelijke kalkoenbuizerd legt meestal tot drie twee romige witte eieren gespikkeld met bruine en lavendelvlekken. Zowel de mannelijke als vrouwelijke buizerds zitten op hun eieren, die na 30 tot 40 dagen uitkomen. Buizerdkuikens zijn hulpeloos wanneer ze worden geboren en wanneer ze uitkomen, zijn ze bedekt met wit dons
Buizerds van ouders worden niet geconfronteerd met te veel bedreigingen van andere vogels of dieren. Gouden en kale adelaars en grote gehoornde uilen kunnen volwassen en onvolgroeide en jonge buizerds doden Wasberen, opossums en vossen eten buizerd eieren en nestvogels. doen alsof je dood bent. De buizerd verdedigt zichzelf door gedeeltelijk verteerd vlees op te zuigen. Dit braaksel heeft een vieze geur en voorkomt dat de meeste indringers zijn nest bestormen. Als het dichtbij genoeg is om het braaksel in zijn gezicht of ogen te krijgen, wordt het roofdier uitgeschakeld door het stekende braaksel. Als het van een roofdier wil wegvliegen, braakt de buizerd om een ​​zware, onverteerde maaltijd kwijt te raken. Kuikens reageren op bedreigingen in het nest door te sissen en op te spuien.
Beide ouders voeden hun kuikens door voedsel voor hen op te zuigen en zij zorgen voor hun kuikens van 10 tot 11 weken. Buizerdkuikens vliegen na ongeveer 9 tot 10 weken, maar daarna worden ze pas na 6 tot 8 weken onafhankelijk van hun ouders. Gezinsgroepen blijven vaak tot de herfst bij elkaar.