Inhoud
- Het fossielenbestand
- Verschillende continenten, dezelfde fossielen
- Wegeners theorie
- Meer fossiel bewijs
Volgens de theorie van de platentektoniek zijn de continenten niet star aan het aardoppervlak bevestigd. Deze enorme landmassa's, platen genoemd, veranderen geleidelijk van positie ten opzichte van elkaar als ze over het onderliggende materiaal glijden. Bijgevolg verandert de kaart van het aardoppervlak voortdurend over geologische tijdschalen. Een van de meest overtuigende bewijzen voor deze theorie is afkomstig van de distributie van fossielen.
Het fossielenbestand
Fossielen zijn de bewaarde sporen van dieren of planten die in rotsen zijn gevonden. Ze zijn nuttig bij het dateren van geologisch materiaal, omdat ze aangeven welke soorten leefden op het moment dat de rots werd gevormd. De geografische verdeling van fossielen is ook nuttig om te begrijpen hoe verschillende soorten zich in de loop van de tijd verspreiden en evolueerden. Er zijn echter enkele afwijkingen in deze distributie die vroege geologen moeilijk konden verklaren.
Verschillende continenten, dezelfde fossielen
Het basisprobleem is dat dezelfde fossiele soorten soms kunnen worden gevonden op sterk gescheiden geografische locaties. Een voorbeeld is een uitgestorven reptiel, Mesosaurus genaamd, dat 275 miljoen jaar geleden bloeide. Dit fossiel is te vinden in twee gelokaliseerde gebieden, in zuidelijk Afrika en in de buurt van de zuidpunt van Zuid-Amerika. Tegenwoordig worden deze gebieden gescheiden door bijna 5000 mijl van de Atlantische Oceaan. Hoewel Mesosaurus een in zee woonachtig wezen was, woonde het in ondiepe kustwateren en was het onwaarschijnlijk dat het zo'n enorme uitgestrektheid van de oceaan was overgestoken.
Wegeners theorie
In het begin van de 20e eeuw stelde een Duitse geoloog genaamd Alfred Wegener zijn theorie van continentale drift voor, die een voorloper was van de moderne theorie van de platentektoniek. Gebaseerd op de gelijkenis van fossielen in Afrika en Zuid-Amerika, stelde hij voor dat deze twee continenten ooit werden samengevoegd en dat de Atlantische Oceaan zich tussen hen opende nadat de fossielen waren gevormd. Deze theorie verklaarde ook de ogenschijnlijke "legpuzzel" van de twee continenten, die al vanaf het moment van in kaart brengen was opgemerkt.
Meer fossiel bewijs
Naast de koppeling van Afrika aan Zuid-Amerika, suggereert de distributie van fossielen dat andere continenten ooit aan elkaar grenzen. De varenachtige plant Glossopteris, die bijna 300 miljoen jaar geleden bloeide, is bijvoorbeeld te vinden in Antarctica, Australië en India, evenals in Afrika en Zuid-Amerika. Dit geeft aan dat Glossopteris leefde in een tijd waarin al deze continenten werden samengevoegd in een enkel supercontinent, waarnaar geologen Pangea noemen.