Inhoud
In ongeveer 3.000 v.Chr. Ontwikkelden de Egyptenaren een schrijfsysteem op basis van hiërogliefen, of die kleine plaatjes getekend op de muren van de piramides. Het Egyptische numerieke systeem was gebaseerd op tien --- met tienden, honderdduizenden, tienduizenden en tien miljoen, elk met een ander beeld dat hen weergeeft. Hoewel mooi, had dit systeem een aantal nadelen die het vandaag onpraktisch zouden maken.
Vereist veel ruimte
••• NA / AbleStock.com / Getty ImagesNummers die geen basis tien waren, waren lang om te schrijven. Het nummer 276, bijvoorbeeld, omvatte in totaal 15 foto's. Twee voor de honderden, 7 voor de tienden en 6 voor degenen. Dit type notatie is gemaakt voor lange s die eenvoudige getallen vertegenwoordigen.
Heeft veel tijd nodig
Je moest een afbeelding tekenen in plaats van alleen een eenvoudig symbool. Je moest meerdere symbolen tekenen voor een bepaald nummer. Er was zo weinig papier dat je je aantekeningen op stenen of muren sneed. Vaak werden natte kleitabletten gebruikt die in de zon moesten uitharden. Om deze redenen was het schrijven van Egyptische cijfers erg tijdrovend.
Beperking van breuken
••• Jupiterimages / Comstock / Getty ImagesEgyptische breuken worden het woorddeel geschreven over een getal dat de noemer of het onderste deel van de breuk voorstelt. Het symbool van een mond betekende het nummer 1 over het geheel, zoals 1/5, 1/10 of 1/247. Met uitzondering van 2/3 en 3/4, waren alle breuken beperkt tot het hebben van het nummer 1 in de teller. De 1 werd begrepen dus was niet geschreven. Je kunt geen ingewikkelder breuken schrijven zoals 249/1222, 4/5 of 6/7 in Egyptische cijfers.
Moeilijk toe te voegen
Vanwege numerieke lengte en karakterbeperkingen was het tegenwoordig moeilijk om wiskundige berekeningen uit te voeren, zelfs als het toevoegen van breuken in het Egyptische numerieke systeem. Om dit probleem op te lossen, zouden oude Egyptenaren berekeningstabellen opstellen om tijd te besparen en de incidentie van wiskundige fouten te verminderen.