Kalibratiecurven worden gebruikt om de concentratie van onbekende stoffen te bepalen op basis van eerdere metingen van oplossingen met bekende concentraties. De precisie en nauwkeurigheid van de metingen zijn afhankelijk van de kalibratiecurve. Hoe beter de curve, hoe nauwkeuriger het antwoord, hoe slechter de curve, hoe slechter de nauwkeurigheid. Dit is een soort vergelijkingsmethode, het onbekende wordt vergeleken met het bekende.Kalibratiecurven worden gebruikt voor alle soorten metingen met behulp van veel verschillende machines. In dit voorbeeld wordt een spectrofotometer gebruikt.
Verdun de standaardoplossing tot verschillende concentraties. Het is gebruikelijk om een 10-maal verdunning, 20-maal verdunning, 30 keer verdunning of een andere stapsgewijze oplossing te doen. Voer elke verdunning tweemaal uit zodat alle monsters in tweevoud zijn.
Bereken de concentraties van de verdunde oplossingen. Een voorbeeld van de nieuwe concentratie voor de 10-maal verdunning is de concentratie van de eerste oplossing vermenigvuldigd met 0,10.
Lees het absorptievermogen van de verdunde oplossingen op de spectrofotometer. Plaats een cuvet in de spectrofotometer zodat de driehoeksmarkering op één lijn ligt met het lichtpad. Sluit het deksel van de spectrofotometer en druk op de nulknop. Zet de machine om de vijf monsters op nul met gedestilleerd water. Nadat de machine op nul is gezet, leest u de monsters op dezelfde manier. Het enige verschil is dat je op Enter drukt om het absorptievermogen te krijgen. Druk op enter na het sluiten van het deksel. Noteer deze waarden in een notitieblok.
Maak een grafiek van het absorptievermogen versus de berekende bekende concentraties voor alle monsters. De bekende concentratie zal op de X-as liggen en het absorptievermogen op de Y-as. Het is het beste om de grafiek in een grafisch computerprogramma te maken.
Gebruik het grafische programma om de regressielijn voor de weergegeven punten te berekenen. Het is mogelijk om een van de twee punten voor elke verdunning te verwijderen om de beste regressielijn te krijgen. Dit is het punt waarbij elke verdunning in tweevoud wordt uitgevoerd. Hoe dichter de R ^ 2-waarde bij één ligt, hoe beter de regressielijn. Noteer de vergelijking van de regressielijn.
Lees het absorptievermogen van de onbekende concentratieoplossing op de spectrofotometer. Noteer dit absorptievermogen.
Bereken de concentratie van de onbekende oplossing met behulp van de regressielijnvergelijking. Het onbekende absorptievermogen wordt in de vergelijking als Y vervangen. Je lost de vergelijking op voor X, de concentratie.