Inhoud
Wind, een van de fundamentele kenmerken van de atmosfeer van de aarde, is de horizontale beweging van lucht langs drukgradiënten. Het kan zich manifesteren als een kalmerende, strelende bries of een woedende, dodelijke tyfoon. Duizenden jaren lang hebben mensen - met name diegenen die de open oceaan opgaan of verblijven in gebieden die vatbaar zijn voor zware stormen - het gedrag van winden onder de loep genomen. De meteorologen van vandaag gebruiken verschillende gestandaardiseerde schalen om ze te beoordelen.
De schaal van Beaufort
Een veel gebruikte en geformaliseerde meeteenheid voor basis windsnelheid is de schaal van Beaufort, genoemd naar Francis Beaufort, een admiraal van de Britse marine. Deze referentie koppelt geschatte windsnelheden aan waarneembare fenomenen zoals geworpen luifels en oceaanwitkappen. Terwijl Beaufort zijn schaal in het begin van de 19e eeuw vestigde, is het veel te danken aan oudere conventies en is het in de loop der tijd geëvolueerd om niet alleen op zee te worden gebruikt - zoals Beaufort het heeft vastgesteld - maar ook op het land.
De niveaus
De schaal van Beaufort beoordeelt wind in 13 categorieën, van nul tot 12. Deze codes komen overeen met beschrijvende labels, die enigszins variëren tussen bronnen. In volgorde van toenemende windsnelheid van minder dan 1 kilometer per uur (minder dan 1 mph) tot meer dan 120 km / u (75 mph), zijn dit (0) "kalm"; (1) "lichte lucht"; (2) "lichte bries"; (3) "zachte bries"; (4) "matige wind"; (5) "frisse wind"; (6) "sterke wind"; (7) "matige storm" of "bijna storm"; (8) "verse storm" of eenvoudigweg "storm"; (9) "sterke storm" of "zware storm"; (10) "hele storm" of "storm"; (11) "storm" of "gewelddadige storm"; en (12) "orkaan". Deze categorieën weerspiegelen het oorspronkelijke gebruik door zeelieden en komen ook overeen met golfhoogten: van nul tot 14 meter (45 voet) of hoger.
Visuele observaties
De Beaufort-schaal is nuttig omdat deze bovendien beschrijvingen van gestandaardiseerde waarneembare fenomenen bevat die wijzen op een overeenkomstige windsnelheidscategorie. Onder "rustige" omstandigheden stijgt bijvoorbeeld een rookpluim recht omhoog en is het boomgebladerte nog steeds. Onder een 'sterke bries' bewegen grote boomtakken, fluiten telefoonlijnen en vormen zich zware golven op waterlichamen. Een "hele storm" ontwortelt bomen, veroorzaakt aanzienlijke structurele schade en zwaait hoge golven met krullende toppen.
Stormwinden
Meteorologen gebruiken andere windsnelheidsclassificaties om de ontwikkeling van de zwaarste stormen, orkanen en tornado's ter wereld te meten. De Enhanced Fujita-schaal, gebruikt in Noord-Amerika en genoemd naar de toonaangevende expert voor zware storm T. Theodore Fujita, beoordeelt de sterkte van tornado's in zes categorieën, EF0 tot EF5, door de windsnelheid te schatten op basis van waarneembare schade. De topsnelheid van een tornado - gewelddadiger dan elke andere storm - is onbekend vanwege de moeilijkheid om met succes weerinstrumenten in te zetten in onvoorspelbare en destructieve twisters; de EF5-schaal suggereert winden van meer dan 322 km / u (200 mph). Een vergelijkbare metriek, de Saffir-Simpson orkaanwindschaal, beoordeelt tropische cyclonen. Een orkaan van categorie 1 huilt op 119 tot 153 km / u (74-95 mph), terwijl een monster van categorie 5 winden van 252 km / u of 157 heeft opgelopen.