Inhoud
- De experimentele waarde van een eenvoudig experiment is de meting
- Complexe experimenten vereisen een gemiddelde
- Experimentele waarde berekenen met behulp van de percentagefoutformule
Het concept van experimentele waarde is belangrijk in wetenschappelijke experimenten. Experimentele waarde bestaat uit de metingen die tijdens een experimentele run zijn uitgevoerd. Bij het uitvoeren van experimentmetingen is het doel om te komen tot een waarde die nauwkeurig en nauwkeurig is. Nauwkeurigheid heeft betrekking op hoe dicht een enkele meting bij de werkelijke theoretische waarde ligt, terwijl nauwkeurigheid betrekking heeft op hoe dicht de waarden van de metingen bij elkaar liggen. Om deze reden zijn er minimaal drie manieren om de experimentele waarde te berekenen.
De experimentele waarde van een eenvoudig experiment is de meting
Soms zijn experimenten ontworpen om eenvoudig en snel te zijn en wordt slechts één meting uitgevoerd. Die ene meting is de experimentele waarde.
Complexe experimenten vereisen een gemiddelde
De meeste experimenten zijn ontworpen om geavanceerder te zijn dan het eenvoudige experimenttype. Bij deze experimenten worden vaak meerdere proefruns uitgevoerd, wat betekent dat meer dan één experimentele waarde wordt geregistreerd. Tijdens dit soort experimenten wordt het gemiddelde van de geregistreerde resultaten beschouwd als de experimentele waarde.
De formule voor de experimentele waarde van een set van vijf getallen telt alle vijf bij elkaar op en deelt vervolgens het totaal door het getal 5. Bijvoorbeeld om de experimentele waarde voor een experiment te berekenen met resultaten van 7,2, 7,2, 7,3, 7,5, 7,7, 7.8 en 7.9, voeg ze eerst allemaal samen toe om te komen tot een totale waarde van 52.6 en deel vervolgens door het totale aantal proeven - 7 in dit geval. Aldus geeft 52,6 ÷ 7 = 7,5142857 afgerond op de dichtstbijzijnde 10e de experimentele waarde van 7,5.
Experimentele waarde berekenen met behulp van de percentagefoutformule
De procentuele foutformule, die een van de berekeningen is die bij de foutanalyse is betrokken, wordt gedefinieerd als de vergelijking tussen de experimentele waarde en de theoretische waarde. De nauwkeurigheid van het resultaat laat zien hoe dicht de experimentele waarde bij de theoretische waarde ligt.
De theoretische waarde wordt verkregen uit een wetenschappelijke tabel en verwijst naar de universeel geaccepteerde waarde van een meting, zoals in lichaamstemperatuur 98,6 graden Fahrenheit. De foutanalysepercentage foutformule laat zien hoe de experimentresultaten afwijken van de verwachtingen. Bijgevolg helpt het de meest significante fouten te bepalen en welk effect die fouten hebben op het eindresultaat.
De percentage foutenformule is bedacht om de nauwkeurigheid van berekeningen te bepalen en heeft de vorm van:
Procentfout = (|| ÷ Theoretische waarde) x 100
Herschikken van deze formule geeft de experimentele waarde. Hoe dichter de procentfout bij 0 ligt, des te nauwkeuriger zijn de experimentele resultaten. Een getal verder weg van 0 geeft aan dat er verschillende fouten zijn - menselijke fouten of apparatuurfouten - die de resultaten onnauwkeurig en onnauwkeurig kunnen maken.
In een experiment dat de lichaamstemperatuur meet met een procentuele fout van 1, ziet de formule er bijvoorbeeld uit als 1 = (|| ÷ 98.6) x 100. Het wordt 1/100 = 0,01 = || ÷ 98.6. Verder berekenend, geeft de formule 0.986 = | Experimentele waarde - 98.6 |. Met andere woorden, de experimentele waarde in vereenvoudigde termen wordt 98,6 +/- 0,986, omdat de experimentele waarde = theoretische waarde +/- fout.
Dat de experimentele waarde binnen een bereik van 97.614 tot 99.586 ligt, illustreert hoeveel fout er is in de uitvoering van het experiment, zoals reeds aangegeven hoe ver het percentage fout was geweest van de waarde van 0. Had het procentuele fout 0, de de resultaten zouden perfect zijn geweest en de experimentele waarde zou exact overeenkomen met de theoretische waarde op 98,6.