Inhoud
De planeet Jupiter, genoemd naar de Romeinse koning van de goden, is al sinds de oudheid een opmerkelijk astronomisch object. Galileos-observaties van Jupiter en zijn manen in 1610 hebben geholpen om belangrijk bewijs te leveren voor de heliocentrische theorie van planetaire beweging. Hoewel deze buitenste planeet honderden miljoenen mijlen verwijderd is van de aarde, is deze nog steeds gemakkelijk zichtbaar als een helder, gekleurd punt in de nachtelijke hemel.
Overzicht en feiten
De gasreus Jupiter is de grootste planeet in het zonnestelsel, meer dan 300 keer zo groot als de aarde. Vanwege zijn enorme omvang en reflecterende wolken is Jupiter het derde helderste object in de nachthemel, na de maan en Venus. Op een afstand van ongeveer 500 miljoen mijl van de zon draait Jupiter net buiten de asteroïdengordel. Vanwege de grote afstand is één Jupiter-jaar gelijk aan bijna 12 aardse jaren.
Chemische samenstelling
Net als andere gasvormige planeten mist Jupiter een solide, rotsachtig oppervlak. In plaats daarvan bestaat de planeet uit gasvormige lagen die met de diepte steeds dichter worden. Het gewicht is zelfs zo intens dat diep in Jupiter waterstof wordt samengeperst tot een metalen vloeistof die elektriciteit geleidt. Deze vloeistof is de bron van het magnetische veld van Jupiters. Chemisch gezien is Jupiter 90 procent waterstof en 10 procent helium, met sporen van ammoniak en andere stoffen die de planeet zijn levendige kleuren geven.
Jupiters ringen
Hoewel Saturnus-ringen bekender zijn, wordt Jupiter ook omringd door platte ringen van puin. Jupiters ringsysteem is kleiner en dichter bij de planeet dan Saturns en bevat meestal kleine korrels van rots en stof. Omdat deze ringen geen ijs bevatten, zijn ze niet briljant en reflecterend zoals Saturnus-ringen, en werden daarom pas in 1979 ontdekt door het ruimtevaartuig Voyager 1.
Geweldige rode vlek
Jupiters hele zichtbare oppervlak is bedekt met wolken, waarvan vele zijn samengesteld uit ammoniakgas. Deze wolken worden uitgerekt tot strepen door sterke wind in de atmosfeer van planeten. De Grote Rode Vlek, een bijzonder opvallende rode vlek op het zuidelijk halfrond van de planeet, is een gigantische hogedrukstorm die al meer dan 300 jaar woedt.
Jupiters-satellieten
Meer dan 60 bekende satellieten, of manen, cirkelen rond de planeet Jupiter. Sommige satellieten zijn erg klein en hebben tijdelijke, chaotische banen. Andere satellieten zijn groot en stabiel, zoals de vier manen die Galileo heeft ontdekt: Io, Europa, Ganymede en Callisto. Deze manen zijn bijna net zo groot als planeten en hebben complexe gelaagde structuren die lijken op onze eigen aarde. Ruimtemissies uit het verleden en de toekomst hebben als doel de geografie van Jupiters-manen te onderzoeken en te zoeken naar vloeibaar water of zelfs leven.