Inhoud
Duizenden jaren hebben zons- en maansverduisteringen mensen gefascineerd. Verschillende culturen over de hele wereld hebben geprobeerd de hemelse gebeurtenissen in de lucht te begrijpen door het creëren van verhalen en rituelen. Tegenwoordig hebben wetenschappers een beter begrip van de astronomische factoren die eclipsen veroorzaken. Zon- en maansverduisteringen treden op vanwege de veranderende posities van de aarde, zon en maan ten opzichte van elkaar.
Oude overtuigingen
Oude culturen hadden verschillende opvattingen over de oorzaken van zons- en maansverduisteringen. Voor velen waren eclipsen angstaanjagende hemelse gebeurtenissen die tekenen van kwaad droegen. De oude Chinezen geloofden dat een draak de zon verslond tijdens een zonsverduistering. Soortgelijke overtuigingen van monsters die de zon doorslikken, bestonden onder Afrikaanse, Aziatische, Europese en Indiaanse volkeren. In pogingen om de draak of het monster weg te jagen, zouden oude volkeren samenkomen om op instrumenten te schreeuwen of te bonzen om luide, dreunende geluiden te creëren. Onder de oude Grieken, Chinese, Maya en Arabische volkeren, legenden verbonden maansverduisteringen met aardbevingen, plagen en andere catastrofes.
Zonsverduisteringen
Een zonsverduistering treedt op wanneer de maan, de zon en de aarde worden uitgelijnd tijdens een nieuwe maanfase. De maan gaat tussen de aarde en de zon, waardoor de maan de zon geheel of gedeeltelijk bedekt. In een totale zonsverduistering bedekt de maan het heldere oppervlak van de zon volledig, waardoor de corona of het buitenste witte gedeelte van de zon zichtbaar is voor het blote oog. Ringvormige zonsverduisteringen treden op wanneer de maan kleiner lijkt dan de zon en dus niet de volledige zonneschijf bedekt. Deze zonsverduistering zorgt ervoor dat een heldere ring van de zon zichtbaar blijft rond de maan. De verschillende afstanden van de maan tot de aarde veroorzaken verschillende soorten zonsverduisteringen. Wanneer de maan dichter bij de aarde staat, heeft deze een grotere kans om de zon volledig te bedekken dan wanneer deze verder weg is.
Maansverduisteringen
Een maansverduistering treedt op wanneer de aarde tijdens een volle maanfase tussen de zon en de maan passeert. De maan komt de schaduw van de aarde binnen, die uit twee delen bestaat: de umbra, of de binnenste, donkere schaduw, en de penumbra, of de buitenste, wazige schaduw. Enig zonlicht maakt het rond de aarde, en onze atmosfeer buigt of breekt het licht. Deze breking van het licht geeft het oppervlak van de maan een roodachtige of koperachtige tint. Totale maansverduisteringen treden op wanneer de maan volledig de umbra van de aarde binnengaat, terwijl gedeeltelijke maansverduisteringen verwijzen naar wanneer de maan gedeeltelijk de umbra van de aarde binnenkomt. Een penumbrale maansverduistering treedt op wanneer de maan alleen de penumbra van de aarde binnenkomt.
Frequentie
De baan van de manen helt, of staat onder een hoek, met die van de aarde, zodat de maan zelden is uitgelijnd met de zon en de aarde. Vaak verschijnt de maan boven of onder de zon aan de hemel tijdens de nieuwe maan of omzeilt de aardeschaduw op volle manen. In zeldzame gevallen echter, lijnt de maan zich uit met de aarde en de zon tijdens een nieuwe of volle maan fase, om zons- of maansverduisteringen te creëren. Volgens “De Cambridge Eclipse Photography Guide: hoe en waar zonne- en maansverduisteringen te observeren en te fotograferen”, door Jay M. Pasachoff en Michael A. Covington, als je de verschillende soorten zons- en maansverduisteringen combineert, zijn er ongeveer zeven eclipsen zichtbaar op verschillende locaties over de hele wereld in een bepaald jaar. Totale zonsverduisteringen komen echter meestal om de 18 maanden voor.