De oxidatietoestand van een molecuul of verbinding toont de totale lading van de soort die wordt waargenomen. Door oxidatietoestanden kan een grote hoeveelheid informatie worden afgeleid uit een verbinding of ion. Informatie zoals potentiële reactiviteit, samenstelling van de verbinding en moleculaire structuur kan met relatieve nauwkeurigheid worden afgeleid, gegeven de oxidatietoestanden van een of meer van de samenstellende soorten. De bepaling van oxidatietoestanden wordt vaak voor het eerst aangetroffen in inleidende scheikundecursussen.
Bepaal de totale lading van de verbinding of het ion dat wordt waargenomen. De totale lading van de gehele verbinding bevindt zich meestal in de rechterbovenhoek van de samengestelde naam. Als er geen kosten worden geschreven, wordt ervan uitgegaan dat het een neutrale verbinding is.
Bepaal de oxidatietoestand van elke soort in de verbinding die statisch is. Zuurstof heeft bijvoorbeeld in vrijwel alle gevallen een lading van min 2. Fluor is een ander voorbeeld van een statische oxidatietoestand waarvan de waarde min 1 is. Verdere statische oxidatietoestanden bevinden zich op het periodiek systeem op groepsnummer.
Vermenigvuldig de statische oxidatietoestanden met het aantal atomen in de verbinding. Na2S04 heeft bijvoorbeeld twee natrium (Na) atomen met een oxidatielading van elk plus 1 en een totale oxidatiewaarde van plus 2.
Tel de oxidatiewaarden voor alle bekende soorten bij elkaar op.
Trek de opgetelde waarde af van de totale lading van de verbinding. Bijvoorbeeld, Na2SO4, Na2 levert 2 (plus 1) + 4 (min 2) = min 6. Aftrekken van min 6 van de neutrale waarde van 0 levert 0 - (min 6) = 6. Deze eindwaarde is de oxidatietoestand van de onbekend element, in dit geval zwavel.