Inhoud
Ondanks hun naam zijn hersenkoralen volledig hersenloos en zijn ze niet zo intelligent als hun naam al aangeeft. Hun sferische vorm en gegroefd oppervlak van zeehersenen lijkt op onderwaterhersenen, maar de dieren in de steenachtige buitenkant zijn eenvoudige ongewervelde dieren die verwant zijn aan kwallen en zeeanemonen. Hoewel hun anatomie eenvoudig is, spelen deze dieren en hun architectonische vaardigheden een hoofdrol in complexe koraalrifgemeenschappen.
Structuur en groei
Er zijn twee hoofdtypen koralen: hard en zacht. Hersenkoralen behoren tot een groep harde koralen of steenachtige koralen. Hun structuur is gemaakt van calciumcarbonaat of kalksteen, dat verhardt tot een rotsachtig exoskelet. Deze skeletstructuren worden aan elkaar gecementeerd om een bol te vormen die hersenkoralen hun vorm geeft. Hersenkoralen groeien erg langzaam als elke generatie bijdraagt aan het kalksteenskelet. Sommige hersenkoralen kunnen tot 900 jaar oud worden.Vanwege hun massieve, stevige structuur vormen ze de basis van koraalriffen en kunnen ze tot 6 voet lang worden.
Living Brain Coral
Koralen maken deel uit van het phylum Cnidaria en zijn verwant aan anemonen en kwallen. Hersenkoralen zijn - zoals alle dieren in deze groep - ongewervelde dieren, wat betekent dat ze geen ruggengraat hebben. Hoewel ze op rotsen lijken, zijn hersenkoralen dieren. De levende delen van het koraal worden poliepen genoemd. Het lichaam van een poliep is een zachte, vlezige buis met tentakels die zijn mond omringen. Poliepen scheiden het calciumcarbonaat uit waaruit het harde, niet-levende deel van koraal bestaat. Nadat de poliepen zijn gestorven, blijft hun kalksteenskelet over en voegt elke generatie poliepen de structuur toe.
Waar ze wonen
Hersenkoralen leven in de Caribische Zee en de Atlantische en Stille Oceaan. De meeste koraalriffen groeien in tropisch of subtropisch water, tussen 30 graden N breedtegraad en 30 graden Z breedtegraad. Rifbouwende koralen zoals hersenkoralen leven niet in waterkoeler dan 18 graden C, of ongeveer 64 graden F. Hersenkoralen geven de voorkeur aan helder, ondiep water waardoor zonlicht kan doordringen.
Hoe ze eten
De poliepen van hersenkoralen zijn sessiel, wat betekent dat ze altijd op één plaats blijven. Ze verkrijgen voedsel door kleine organismen te eten die zoöplankton worden genoemd en die langs hen drijven. Individuele poliepen zien eruit als kleine anemonen. Net als hun cnidarische neven, hebben koraalpoliepen stekende cellen op hun tentakels. Ze gebruiken de tentakels om micro-organismen in hun mond te brengen. Een deel van het dieet van hersenkoralen is afkomstig van het voedsel dat wordt geproduceerd door algen die er onder leven.
Samenwerken
Hersenkoralen behoren tot een gemeenschap van organismen die een koraalrif vormen. Symbiose speelt een grote rol in koraalrifgemeenschappen omdat organismen van elkaar profiteren om de gemeenschap te helpen slagen. Onder de beste vrienden en medewerkers van het hersenkoraal bevinden zich zooxanthellae. Deze kleine, fotosynthetische algen leven op en in de koraalstructuur en delen het voedsel dat ze produceren met de koraalpoliepen. De algen voorzien de koraalpoliepen ook van zuurstof. De algen krijgen bescherming door op het koraal te leven en worden beter blootgesteld aan zonlicht, dat ze nodig hebben voor fotosynthese.
Fluorescerende koralen
Een andere groep hersenkoralen heeft een gevouwen, in plaats van een bolvorm en leeft vrijstaand in plaats van een deel van de structuur van een groter rif. Deze soorten worden open hersenkoralen genoemd. Sommige soorten hebben een fluorescerend eiwit waarmee ze levendige kleuren kunnen uitstralen wanneer ze worden blootgesteld aan UV, violet of blauw licht. Leden van het geslacht Trachyphyllia en het geslacht Lobophyllia zijn twee voorbeelden van koralen die dit eiwit hebben. Deze koralen zijn kleurrijker dan andere soorten harde koralen en zijn populaire exemplaren in zeewateraquaria.