Inhoud
- TL; DR (te lang; niet gelezen)
- Vorming van orkanen
- Vernietigende kracht
- Classificatie van orkanen
- Grote orkanen
Roterende stormsystemen die hun oorsprong vinden in tropische en subtropische oceanen worden tropische cyclonen genoemd. Terwijl een tropische cycloon intensiteit krijgt, wordt het een orkaan. Binnen een orkaan daalt de barometrische druk aan het oceanenoppervlak tot extreem lage niveaus. Deze centrale lage druk trekt warme, vochtige oceaanlucht aan en onweersbuien wervelen rond het centrum van deze massieve stormen.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Een bijzonder intense tropische cycloon wordt een orkaan genoemd. Binnen een orkaan daalt de barometrische druk aan het oceanenoppervlak tot extreem lage niveaus. Terwijl lucht in het oog van de orkaan wordt getrokken, trekt het vocht uit de oceaan en stijgt het snel voordat het condenseert, koelt en grote hoeveelheden warmte afgeeft in de atmosfeer voordat het valt en begint de cyclus opnieuw. Hierdoor wordt de orkaan bijgevuld en wordt de luchtdruk op het oceaanoppervlak verlaagd. Hoe lager de luchtdruk in het midden van de storm, hoe sterker de orkaan en vice versa. De Saffir-Simpson schaal varieert van categorie 1 orkanen met een barometrische druk van meer dan 980 millibar tot minimale schade, tot categorie 5 orkanen met een centrale druk van minder dan 920 millibar.
Vorming van orkanen
Wanneer een tropische cycloon orkaansterkte bereikt, wordt het lagedrukcentrum het 'oog' van de storm genoemd. Het gedraagt zich als brandstof die meer energie in de storm voedt. Vocht uit het warme water wordt omgezet in warmte in de regenbanden die rond het oog lopen. Terwijl lucht in het oog wordt getrokken, stijgt deze snel op en condenseert, koelt en geeft grote hoeveelheden warmte af in de atmosfeer voordat de lucht daalt en de cyclus opnieuw begint. Hierdoor wordt de orkaan bijgevuld, waardoor de luchtdruk op het oceaanoppervlak wordt verlaagd, waardoor meer lucht naar binnen en naar boven wordt getrokken, waardoor de orkaan wordt versterkt. Hoe lager de luchtdruk in het midden van de storm, hoe sterker de orkaan en vice versa.
Vernietigende kracht
Weinig andere natuurrampen veroorzaken vernietiging die vergelijkbaar is met de vernietigende kracht van een orkaan. Tijdens hun levenscyclus kan elk van deze stormen evenveel energie verbruiken als 10.000 nucleaire bommen. Met aanhoudende windsnelheden van 249 kilometer per uur (155 mijl per uur) of meer, intense regenval en stormvloeden, kunnen orkanen kustgebieden verwoesten. Orkanen die categorie 3 en hoger bereiken, worden beschouwd als belangrijke orkanen.
Classificatie van orkanen
De Saffir-Simpson schaal van orkaanintensiteit is gebaseerd op metingen van windsnelheid, hoogte van stormvloeden en centrale barometrische druk in millibar. De Saffir-Simpson schaal varieert van categorie 1 orkanen met een barometrische druk van meer dan 980 millibar tot minimale schade, tot categorie 5 orkanen met een centrale druk van minder dan 920 millibar. Orkanen van categorie 5 kunnen catastrofale schade veroorzaken.
Grote orkanen
Met slechts 892 millibar centrale luchtdruk trof de Labor Day Hurricane de Florida Keys in 1935 en werd geclassificeerd als een Categorie 5. Een andere categorie 5 storm, met een centrale druk van 909 millibar, orkaan Camille landde in 1969 in Mississippi. Hurricane Andrew, met een centrale druk van 922 millibar, was ook een Categorie 5 en trof in 1992 Zuidoost-Florida. Categorie 5 Orkaan Charley landde in 2004 in Punta Gorda, Florida, met een centrale druk van 941 millibar. Hoewel het werd geclassificeerd als een sterke storm van categorie 3, veroorzaakte orkaan Katrina met 920 millibar wijdverspreide verwoesting langs veel dichtbevolkte gebieden van de centrale Golfkust en had de derde laagste centrale druk ooit geregistreerd.