Inhoud
De bathyal of bethypelagische zone is het gebied van de oceaan tussen de 3300 en 13.000 voet diep. Daarboven ligt de mesopelagische zone, terwijl eronder de abyssale of abyssopelagische zone is. De bathyal-zone bevindt zich in permanente duisternis, met slechts een kleine hoeveelheid zonlicht aan het blauwe uiteinde van het spectrum dat doordringt tot aan de bathyal-zone. Dit gebrek aan licht is een primaire invloed, samen met waterdruk, op de wezens die daar leven.
Vissen in de Bathyl-zone
••• ShaneGross / iStock / Getty ImagesDe meeste vissen die in de badzone leven, zijn zwart of rood van kleur. Dit is als een verdediging tegen roofdieren - met slechts minieme hoeveelheden blauwgroen licht wordt rood niet gereflecteerd en lijkt zwart. Er is geen primaire productie van plantenleven in de badzone, dus alle wezens die daar leven zijn vleesetende, eten elkaar of voeden zich met karkassen die van bovenaf zinken. Voorbeelden zijn de havikvissen die raspende monddelen hebben om vlees van karkassen te scheuren, addervissen die grote ogen hebben om prooien te detecteren en aaseters, zoals de franjehaai en de slaaphaai. Andere vissen trekken prooi aan met bioluminescent (licht geproduceerd door een levend organisme) lokmiddelen, waaronder de drakenvis en de zeeduivel.
Eels
De lange, dunne lichamen van paling kunnen worden aangepast aan de druk van de badzone. De twee meest voorkomende soorten zijn de zwaluwpaling en de gulperpaling. Beide hebben een grote bek met tanden die in staat zijn prooien te vangen die veel groter zijn dan zijzelf. De monognathide paling heeft een enkele hoektand ontwikkeld die is gekoppeld aan een primitieve gifklier, waarop hij prooien doorboort.
schaaldieren
••• Photos.com/Photos.com/Getty ImagesSchaaldieren vangen organisch puin op dat van boven naar beneden drijft. Ze zijn ofwel open water bewoners, zoals de amphipod die transparant is voor camouflage (hoewel het nog steeds een belangrijke voedselbron biedt voor andere, grotere badzone dieren, zoals kwallen), of bodembewoners zoals de slimestar die naar organische materie zift te midden van het slib op de oceaanbodem.
Inktvis
De meest voorkomende pijlinktvis die in de bathyalzone wordt gevonden, is de vampierinktvis, zo genoemd naar zijn jachtstrategie om op prooi af te dalen en zijn tentakels eroverheen te draperen als een mantel of net. De tentakels van de vampierinktvis zijn bekleed met scherpe stekels om het te vangen. De bathyalzone is ook de thuisbasis van de ongrijpbare gigantische inktvis die, hoewel zelden in zijn natuurlijke habitat gezien, naar schatting meer dan 40 voet lang wordt.
walvissen
Geen walvissoort leeft permanent in de bathyalzone, maar potvissen, met het grote deel van het weefsel in hun hoofd dat hen beschermt tegen de immense druk op diepte, zijn in staat om in de bathyalzone te duiken om te jagen. Ze jagen op inktvis, inclusief de gigantische inktvis.