Inhoud
- Betere visualisatie
- Identificatie en classificatie
- Detectie van levensvatbaarheid
- Identificatie van cellulaire structuren
Microbiologen bestuderen de eigenschappen van micro-organismen zoals algen, protozoa, bacteriën, schimmels en virussen met behulp van een microscoop. Terwijl sommige organismen zoals protozoa en gistcellen gemakkelijk waarneembaar zijn met behulp van een natte berg, vereisen bacteriecellen kleuring. Wetenschappers ontwikkelden verschillende methoden zoals gramkleuring, zuurvaste kleuring en fluorescente kleuring voor een betere visualisatie van bacteriële cellen en cellulaire structuren. Met behulp van dergelijke kleuringsmethoden is het mogelijk om structurele kenmerken te identificeren die helpen bij het classificeren van bacteriën.
Betere visualisatie
Bacteriële organismen zijn zo klein dat de meeste ervan alleen zichtbaar zijn onder een microscoop met een vergrotingskracht van 1000X. Alleen een vergroting van de grootte biedt echter niet voldoende duidelijkheid, zodat bacteriën dus vóór observatie moeten worden gekleurd om de voor visualisatie benodigde helderheid te verschaffen.
Identificatie en classificatie
Kleuring bacteriën om onderscheid te maken tussen bacterietypes staat bekend als differentiële kleuring. De Gram-kleuring is zo'n differentiële kleuring die bacteriën onderscheidt op basis van hun celwandgehalte. Bij deze methode reageren de bacteriecellen met een kristalviolette vlek om een violette kleur op te nemen. Bij het toevoegen van een ontkleuringsmiddel verliezen sommige bacteriecellen kleur terwijl anderen dat niet doen. Bij het toevoegen van safraninekleuring nemen de ontkleurde cellen de vlek op om rood te lijken, terwijl de bacteriecellen die geen kleur verliezen violet blijven. De bacteriecellen die de rode kleur aannemen, worden Gram-negatieve organismen genoemd en cellen die de kleur niet aannemen, worden geclassificeerd als Gram-positieve organismen. Gramkleuring biedt een snelle methode voor de eerste identificatie van bacteriën die betrokken zijn bij infecties. Evenzo helpt de zuurvaste kleuringsprocedure om specifiek de organismen te identificeren die behoren tot de klasse van bacteriën die Mycobacteria worden genoemd, zoals Mycobacterium tuberculosis.
Detectie van levensvatbaarheid
In bacteriecultuurmonsters is het vaak belangrijk om de aanwezigheid van levende bacteriecellen te detecteren. Kleuringsmethoden zoals fluorescerende kleuring helpen om te bepalen of kweekcellen levensvatbaar zijn of niet. Levende bacteriën hebben het vermogen om de 5-Cyano-2,3-ditolyl tetrazoliumchloride (CTC) kleurstof om te zetten in een kleurstof die een rode fluorescentie vertoont. Daarom, wanneer culturen die zijn gekleurd met CTC dergelijke fluorescentie uitzenden, duidt dit op de aanwezigheid van levensvatbare bacteriën. Propidiumjodide is een vlek die alleen inwerkt op niet-levende cellen die beschadigde membranen bezitten en is daarom nuttig bij het identificeren van dode bacteriecellen.
Identificatie van cellulaire structuren
Kleuring biedt een methode om verschillende cellulaire structuren duidelijk zichtbaar te maken. De Fuelgen-kleuringmethode maakt bijvoorbeeld identificatie van de kern in bacteriële cellen mogelijk, terwijl de kleuring van Albert nuttig is bij het visualiseren van metachromatische korrels. Evenzo maakt de zilverimpregneertechniek identificatie van spirocheten mogelijk. Flagella zijn gemakkelijk te observeren wanneer gekleurd met Ryu's vlek. Groene malachietkleuring helpt bij het identificeren van bacteriesporen.