Inhoud
- Classificatie van de zwartvoetfret
- Nachtelijke activiteit
- Lichaamsvorm
- Zintuigen
- Aanvallende prooi
- Fretaanpassingen voor overleving: kleur
De zwartvoetfret is een bedreigde diersoort die ooit overvloedig aanwezig was in de prairies van Noord-Amerika. Vanaf 2011 is het assortiment beperkt tot 17 locaties in de Verenigde Staten, Canada en Mexico waar dit dier opnieuw is geïntroduceerd.
Met zwartvoet fretaanpassingen kunnen ze vakkundig jagen op zijn favoriete prooi, de prairiehond. Het verlies van veel prairiehonden door jacht en ziekte samen met het verlies van frethabitat heeft echter een enorme impact gehad op het aantal zwartvoetfretten.
Classificatie van de zwartvoetfret
De zwartvoetfret (Mustela nigripes) zijn een bedreigde soort met naar schatting 370 wilde dieren. Het is de enige fretensoort die inheems is in Noord-Amerika. Deze fretten maken deel uit van de wezelfamilie met zijn naaste familieleden, waaronder verschillende wezelensoorten, nertsen, hermelijnen en bunzingen.
Het zwartvoetige frethabitat bestaat uitsluitend uit graslanden zoals de prairies van het Midwesten van de Verenigde Staten. Het verlies van frethabitats wordt verondersteld het aantal te zijn dat bijdraagt aan hun bedreigde status. In feite werd ooit gedacht dat ze uitgestorven waren. Hun populaties hebben echter een comeback gemaakt dankzij de inspanningen voor natuurbehoud.
Nachtelijke activiteit
Een van de belangrijkste zwartvoetfretaanpassingen is hun vermogen om in het donker vaardig te jagen en te bestaan. Zwartvoetfretten zijn nachtdieren en kunnen maximaal 21 uur per dag slapen.
'S Nachts actief zijn maakt het moeilijker voor roofdieren om het dier te spotten, en laat de fret op hun prooi kruipen onder de dekking van de duisternis. Tijdens het jagen kan de zwartvoetfret afstanden afleggen tot 5 mijl per nacht.
Lichaamsvorm
De zwartvoetfret jaagt op zijn prooi door prairiehonden te zoeken. Een lang, flexibel lichaam helpt de fret snel en gemakkelijk door deze gaten en tunnels te bewegen.
Deze dieren hebben smalle lichamen, die meestal tussen de 15 en 20 inch lang zijn, exclusief de staart, die tot een extra 5 inch kan meten. Nadat de zwartvoetfret zijn prooi heeft aangevallen, gebruikt hij het verlaten prairiehondhol als schuilplaats en een plek om zijn jongen groot te brengen.
Zintuigen
Grote ogen bieden de zwartvoetfret een uitstekend zicht, waardoor dit dier bij weinig licht kan zien terwijl het 's nachts op jacht is naar een prooi.
Deze dieren hebben ook grote, concave oren die hen helpen om prooien te horen en elk gevaar te detecteren dat hen in het donker nadert. Een van de belangrijkste zintuigen van de zwartvoetfretten is het acute reukvermogen, dat hen helpt prooien te verbergen die zich verstoppen in holen.
Aanvallende prooi
De zwartvoetfret is een vleesetend dier. Hoewel prairiehonden de overgrote meerderheid van het dieet van deze fret vormen, kan het af en toe ook andere dieren eten, zoals muizen en vogels. Scherpe klauwen helpen de zwartvoetfret om zijn prooi aan te vallen en vast te houden, terwijl zijn sterke kaak een krachtige, fatale beet met scherpe tanden levert.
De tanden en klauwen van de zwartvoetfret worden ook gebruikt om zichzelf te verdedigen tegen roofdieren. Dieren die jagen op zwartvoetfretten zijn roofvogels en coyotes. Hun zintuigen stellen hen ook in staat om deze roofdieren in het donker te vermijden met behulp van hun nachtzicht en hun gehoor.
Fretaanpassingen voor overleving: kleur
De kleur van de vacht van de zwartvoetfret is een aanpassing voor defensiedoeleinden. Afgezien van de zwarte markeringen op het hoofd en de poten, is de vacht van dit dier grotendeels zandkleurig, lichter op de buik.
Wanneer deze fret stilstaat, helpt de kleur van zijn vacht bij camouflage, zodat het dier moeilijk te herkennen is in zijn prairiehabitat.