Inhoud
Ongeacht waar u woont, geniet u vrijwel zeker van de voordelen van meer daglicht in de zomermaanden. Als u op het noordelijk halfrond woont, loopt de zomer van eind juni tot eind september; op het zuidelijk halfrond beslaat de zomer dezelfde periode als de winter ten noorden van de evenaar, eind december tot eind maart. Deze toename in zomerzonlicht is het gevolg van een combinatie van steeds vroegere zonsopkomsten en steeds latere zonsondergangen.
Waarom ervaart de planeet meer zonlicht in de zomer en navenant minder in de winter? Het antwoord combineert basisgeometrie met basisastronomie, hoewel niet zoals je misschien denkt.
Astronomische factoren die de lengte van het daglicht bepalen
De aarde bevindt zich gemiddeld ongeveer 150 miljoen kilometer van de zon. De vorm van de baan is geen cirkel maar een ellips, dus de aarde komt in januari tot bijna 91 miljoen mijl naar de zon en dwaalt tot ongeveer 95 miljoen mijl in juli.
Het is echter duidelijk dat deze variatie de zomermaanden niet warmer en beter verlicht maakt dan de wintermaanden. In plaats daarvan resulteren de seizoenen in hun geheel doordat de aarde 23,5 graden wordt gekanteld vanaf een lijn loodrecht op haar baan rond de zon. Deze kanteling "wijst" altijd in dezelfde richting ten opzichte van de zon, terwijl de aarde in de loop van een jaar een circuit eromheen voltooit. Dit betekent dat, in plaats dat elk deel van de planeet het hele jaar door 12 uur zon en 12 uur duisternis krijgt, zoals zou gebeuren als de aardrotatie loodrecht op zijn orbitale vlak stond, elke locatie (behalve de evenaar zelf) meer daglicht dan duisternis in de zomer. Bovendien wordt deze onbalans meer uitgesproken naarmate de afstand tot de evenaar toeneemt (en dus de afstand tot de polen). Op het noordelijk halfrond is juni de zonnigste maand in het algemeen en december daarmee de donkerste.
Je hebt misschien gehoord van de poolcirkel, een breedtegraad die rond de aarde 66,5 graden ten noorden van de evenaar (of 23,5 graden ten zuiden van de noordpool) en de antarctische cirkel cirkelt, de poolcirkels op een vergelijkbare locatie op het zuidelijk halfrond. De betekenis van deze denkbeeldige grenzen is dat regio's dichter bij de polen dan deze 24 uur per dag zonlicht ervaren gedurende een maand of meer vanaf het begin van de zomer, de zomerzonnewende genoemd. Dit komt omdat de gekantelde as van de rotatie van de aarde op deze datum rechtstreeks naar de zon wijst en kleine delen van de planeet niet volledig uit de zonnestralen roteren totdat er enige tijd is verstreken. Het aantal zomerse zonnewendeuren daglicht is op deze dag overal op aarde op zijn hoogtepunt.
Aan het einde van de zomer, op de herfst (herfst) equinox die plaatsvindt op 21 of 22 september op het noordelijk halfrond, wijst de as of rotatie noch naar noch weg van de zon. Dit heeft tot gevolg dat de aarde op een dag helemaal niet om zijn as wordt gekanteld en overal op aarde 12 uur zonlicht en 12 uur duisternis ontvangt. Dit gebeurt ook op de lente (lente) equinox zes maanden later, wanneer de hoeveelheid dagelijks zonlicht vanaf het jaarlijkse minimum gedurende drie maanden is toegenomen in plaats van af te nemen.
Geografische voorbeelden
Een aantal websites, waaronder een pagina beheerd door de Amerikaanse marine (zie bronnen), integreren deze principes en stellen u in staat om snel te bepalen hoeveel zonlicht een bepaalde locatie op elke dag van het jaar ontvangt. Als u bijvoorbeeld Portland, Oregon, VS binnengaat, dat een breedtegraad heeft van iets meer dan 45 graden en dus vanaf de evenaar iets meer dan halverwege de Noordpool is, ziet u dat de stad 15 uur en 41 minuten verlicht is op de tijd van de zomerzonnewende en gedurende 8 uur en 42 minuten ten tijde van de winterzonnewende zes maanden later, wat betekent dat de timing van een zonsondergang in Oregon kan variëren met ongeveer drie en een half uur. Meer noordelijke steden vertonen hetzelfde patroon, maar een grotere amplitude tussen maximale en minimale hoeveelheden zonlicht gedurende de seizoenen.