Inhoud
- TL; DR (te lang; niet gelezen)
- Voorwaartse snelheid
- Aanlandingssignalen Death Knell
- Landmassa grootte
- Aanzienlijke variabiliteit
Een orkaan van categorie 5 bereikt destructieve windsnelheden, zo hoog als 157 mijl per uur, maar zodra het landt, kan zijn voorwaartse snelheid slechts 10 mph zijn. De voorwaartse snelheid van een orkaan komt niet overeen met zijn windsnelheid, het vertegenwoordigt het tempo waarin het door het landschap reist. Orkanen kunnen ook de destructieve effecten omvatten van stormvloeden die kustlijnen onder water zetten; binnenland overstromingen van zware regenval en tornado's voortgebracht door de wreedheid van de storm. Hoe langer orkanen over land blijven, kan deze destructieve effecten versterken, maar over het algemeen slechts in beperkte mate.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
De orkaansterkte wordt beoordeeld op basis van de Saffir-Simpson Hurricane Wind Scale, een rating van 1 tot 5 op basis van de aanhoudende windsnelheid. Categorie 1 en 2 orkanen hebben windsnelheden die variëren van 74 tot 110 mph. Categorie 3, 4 en 5 orkanen veroorzaken de meeste schade met windsnelheden die variëren van 111 tot 157 mph of hoger.
Voorwaartse snelheid
Als krachtige en gevaarlijke stormen die zich vormen over tropische wateren en landgebieden op hun pad kunnen treffen met dodelijke kracht, brengen orkanen extreem hoge, aanhoudende winden met zich mee van meer dan 74 km / u en mogelijk tot wel 157 km / u. Voorwaartse snelheden van orkanen gemiddeld over het algemeen van 10 tot 35 mph, afhankelijk van de breedtegraden, met de snelst bewegende stormen op de hoogste breedtegraden. Orkanen die bijvoorbeeld New England treffen, neigen bijvoorbeeld sneller te bewegen dan orkanen die Cuba treffen. Orkanen kunnen ook een tijdje stilstaan, net als orkaan Mitch over Honduras in 1998.
Aanlandingssignalen Death Knell
Hoewel er uiterst zeldzame uitzonderingen zijn, is aanlanding gelijk aan de ultieme ondergang van de meeste orkanen. Orkanen verzwakken over het land, omdat ze worden gevoed door verdamping door warm oceaanwater, wat door droge landoppervlakken niet mogelijk is. Na slechts een paar uur over land beginnen orkanen snel te verslechteren, met windsnelheden die aanzienlijk dalen. Als ze lang genoeg boven land blijven, worden ze uiteindelijk opgenomen in andere weersystemen of verdwijnen ze volledig.
Landmassa grootte
De tijd die een orkaan nodig heeft om over land te reizen, hangt gedeeltelijk af van de grootte van de betrokken landmassa. Orkanen lijken door kleine eilandgroepen, zoals de Kaaiman- of Maagdeneilanden, met extreme snelheid te racen, simpelweg omdat de eilanden niet veel land omvatten.
Orkanen volgen ook relatief snel Florida, omdat het een schiereiland is dat aan drie kanten door water wordt omgeven. Vanwege de uitgestrektheid van het Noord-Amerikaanse continent brengen orkanen op noordwaartse sporen die de centrale Golfkust raken daarentegen langer over land door. Orkanen kunnen meerdere landgebieden treffen - met name eilanden of schiereilanden, zoals de Bahama's, Florida en de Outer Banks - en krijgen weer kracht over de oceaan na elke korte ontmoeting met land.
Aanzienlijke variabiliteit
Alles bij elkaar genomen kan de tijd die een orkaan nodig heeft om over land te reizen variëren van meerdere dagen tot enkele uren. Afhankelijk van talloze meteorologische factoren, kunnen bepaalde orkanen nauwelijks over land bewegen of zelfs helemaal stilstaan; Orkaan Mitch zat bijna een week boven Honduras en veroorzaakte catastrofaal verlies van leven. Orkanen kunnen ook worden gecombineerd met niet-tropische weersystemen, zoals fronten of troggen met lage druk, die voor lange tijd regenbuien produceren, net als orkaan Agnes in de Mid-Atlantische Oceaan in 1972.
Sommige orkanen komen nooit helemaal aan land, alleen langs de kustlijn zodat hun oogwand volledig op zee blijft. Afhankelijk van de omtrek, de afstand tot het land en de intensiteit van dergelijke stormen, kunnen kustlandgebieden iets ervaren, van lichte regenbanden en hoger dan normaal getijden tot schadelijke overstromingen en intense stormvloeden. En orkanen hoeven helemaal niet over land te reizen. Velen komen nooit aan land en voltooien hun hele levenscyclus - van vorming tot ontbinding - over de open oceaan, zoals de krachtige orkaan Linda in de oostelijke Stille Oceaan in 1997.