Inhoud
Inktvissen doen denken aan fantasierijke beelden uit de film "20.000 Leagues Under the Sea", waar gigantische inktvissen worstelden met schepen. In het echte leven bewonen ongeveer 375 soorten de oceanen van de wereld. Ze zijn lid van het phylum Mollusca en zijn verwant aan slakken. Kleinere inktvis is ongeveer 20 tot 50 cm lang, maar gigantische inktvis is ongeveer 18 meter lang. Inktvis zijn roofdieren, vangen kleinere dieren zoals vis, schaaldieren en andere inktvis. Voedsel stroomt langs een doorstroombaar spijsverteringskanaal, waarbij afval wordt geloosd in de binnenste holte van de mantel en vervolgens naar buiten.
Inktvis Anatomie
Gestroomlijnde, torpedovormige inktvis heeft een harde, huidachtige buitenlaag, de mantel die de lichaamsorganen bedekt. De pen, die alles is dat overblijft van de weekdierschelp, verleent de mantel enige stijfheid. Vinnen helpen inktvis door het water te manoeuvreren. Inktvis beweegt door straalaandrijving, pompt water in de mantel en verdrijft het door een smalle structuur die de sifon of trechter wordt genoemd. Het hoofd heeft twee grote ogen en 10 armen. De twee langste armen, tentakels genoemd, hebben sukkels die vaak scherpe haken hebben die helpen om prooien vast te houden. De acht kortere armen brengen prooi naar de mond.
The Digestive Tract
Een spijsverteringskanaal van inktvissen bestaat uit een buisvormige structuur, waarbij het voedsel op een eenvoudige manier door de buis van de mond naar de anus gaat. Om deze reden wordt het soms een pass-through-spijsverteringssysteem genoemd. Delen van de buis worden geëxpandeerd in buidels of zakjes, en accessoire spijsverteringsorganen komen langs de lengte van de buis voor om de spijsvertering te helpen en voedingsstoffen te absorberen. Een uitgebreid systeem van kleppen en kanalen regelen de stroom en absorptie van spijsverteringssappen en de voedingsstoffen die vrijkomen tijdens de spijsvertering.
De bek en tong
Zodra voedsel is gevangen, houden de tentakels en armen de prooi tegen de mondopening. Daar grijpt een geile papegaaiachtige bek erop, houdt hem stevig vast zodat de radula, een ruw, tongachtig orgaan net in de mond, het in fijne stukjes kan raspen. Inktvis kan geen grote stukken voedsel inslikken omdat het spijsverteringskanaal door een cirkelvormig gat in het midden van de inktvishersenen gaat, en grotere stukken kunnen de hersenen beschadigen. De tong duwt het gemalen voedsel uit de mond in de keel en vervolgens in de slokdarm.
Spijsverteringsorganen
Speekselklieren in de regio van de slokdarm legen hun sappen in de slokdarm om te mengen met het fijngeraspte voedsel. Verderop komen secreties van de langwerpige, bruinachtige lever het mengsel binnen in de slokdarm. De slokdarm verbindt zich met de witachtige zakachtige maag, waar de spijsvertering begint als gevolg van het mengen van de enzymatische spijsverteringsorgaanafscheidingen. Voedsel komt vervolgens in de maagzak, ook wel het caecum genoemd, samen met stoffen uit de alvleesklier.
Darm
De darm is een smalle buis die uit het caecum komt en door de rest van de ruimte in de mantelholte reist. Tegen het einde wordt het de endeldarm en verder, de anus, waar het wordt verbonden met de sifon om afvalstoffen uit te werpen samen met het water dat vanuit de mantel wordt gepompt voor aandrijving.