Inhoud
De schildklier synthetiseert schildklierhormonen, die worden gebruikt om verschillende metabole functies van het lichaam te regelen. Om schildklierhormonen te maken, heeft de klier jodium nodig. Aangezien de schildklier het enige deel van het lichaam is dat jodium verzamelt, kunnen medische professionals profiteren van het gelokaliseerde opnameproces in medische beeldvormingsprocedures, met behulp van radioactief jodium.
Jodium Isotopen
De reguliere niet-radioactieve jodiumisotoop heeft een atoomgewicht van 127. Dit omvat 74 neutronendeeltjes en 53 protonen. Het type jodium dat wordt gebruikt voor de meeste beeldvorming van de schildklier is jodium 123, dat dezelfde hoeveelheid protonen heeft maar slechts 70 neutronen. Een ander radioactief isotoop, jodium 131, wordt ook medisch gebruikt, maar op beperkte basis omdat het schildkliercellen kan beschadigen.
Jodium 123 Radioactiviteit
Elke radioactieve isotoop van een element breekt constant af en geeft energie af als radioactiviteit. In het geval van jodium 123 komt gammastraling vrij. Gammastraling komt uit de kern van jodium 123 in de vorm van stralen met zeer kleine golflengten en zeer hoge energie. De gammastralen kunnen gemakkelijk door het lichaam gaan, maar maken het weefsel niet radioactief. Straling van gammastralen kan menselijk weefsel ernstig beschadigen en is de primaire oorzaak van stralingsziekte, maar jodium 123 heeft zo'n korte halfwaardetijd dat weefsels niet worden blootgesteld aan overmatige gammastralen.
De jodium volgen 123
De gammastraling van het lichaam wordt opgepikt door een scanner. De scanner zal dan tonen waar het jodium 123 is en waar het zich heeft geconcentreerd. De arts kan dan beoordelen of de hoeveelheid jodium 123 die de schildklier opneemt binnen het normale bereik ligt.
Achtergrond van de test
Jodium 123 moet in een pil of vloeistof worden ingeslikt voordat het lichaam het opneemt en het zich verzamelt in de schildklier. Volgens de American Thyroid Association hebben sommige mensen allergieën voor jodiumhoudende stoffen zoals contrastkleurstoffen die worden gebruikt in röntgentests of zeevruchten, maar jodium 123 is veilig voor deze mensen. In zeldzame gevallen kan de veel meer radioactieve isotoop Idodine 131 worden gebruikt in beeldvormingstests, maar jodium 123 wordt het meest gebruikt. De primaire medische toepassing van jodium 131 is het vernietigen van zieke schildkliercellen. Ze mogen echter ook niet worden gebruikt bij zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven, omdat radioactiviteit de baby kan schaden.