Inhoud
Cottonmouths, ook wel watermocassins genoemd, zijn inheems in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Hun territorium strekt zich uit van Texas tot de oostkust, en van de Florida Keys tot het midden van Missouri. Een gifslang, de cottonmouth wordt vaak verward met niet-giftige noordelijke waterslangen. Hoewel het niet raadzaam is om te dicht bij een wattenstaaf te komen om het te identificeren, kun je sommige kenmerken op een veilige afstand onderscheiden.
Lichaamskenmerken
Cottonmouths zijn een van de grotere slangen soorten, soms groeiend tot 3 voet. Hun lichamen zijn dik en omvangrijk in vergelijking met andere slangen - zoals noordelijke waterslangen - van dezelfde lengte. Cottonmouths hebben staarten die kort en ook dik zijn. Het lichaam van deze slang loopt taps toe naar de nek, en zijn kop is merkbaar breder dan zijn nek.
Hoofd en ogen
••• Rusty Dodson / iStock / Getty ImagesDe kop van een wattenstaaf is pijlvormig en bijna driehoekig van bovenaf gezien. Als een middel om groter te lijken dan ze in werkelijkheid zijn, drukken sommige niet-giftige slangen hun hoofd plat wanneer het gevaar nadert. Als gevolg hiervan is de vorm van de kop een moeilijker middel om watten te identificeren. De kop van de slang lijkt meer vierkant aan de randen, in plaats van afgerond. Kuilen zijn zichtbaar tussen de ogen en neusgaten en de pupillen in de ogen van een wattenstaaf hebben een katachtige, elliptische vorm. De kuilen zijn eigenlijk warmtegevoelige organen die katoenmonden identificeren als onderdeel van de pit-adderfamilie van giftige slangen, waaronder ratelslangen en koperkoppen. Putten helpen deze slangen om knaagdieren en andere warmbloedige dieren te vinden waarop ze zich voeden.
Kleurvariaties
Jonge watten zijn bruin tot bruin van kleur met maar liefst 10 tot 15 donkerdere banden over hun rug. Staarten beginnen geel van kleur, die pasgeboren watten gebruiken als lokmiddel om prooien aan te trekken. Naarmate de katoenmond ouder wordt, worden de staarten groener en uiteindelijk zwart als de slang volwassen wordt. Banding kan moeilijk te zien zijn bij volwassen exemplaren omdat het lichaam van de slang donkerbruin of zwart wordt naarmate het volwassen wordt. Volwassenen hebben een witte markering die zich uitstrekt van onder elk oog tot de hoek van de kaak. Volwassenen hebben ook een dunne, licht witte lijn boven de ogen.
Cottonmouth-gedrag
Meestal glijdt een cottonmouth ongemerkt weg wanneer mensen naderen, vaak op zoek naar water om te ontsnappen. Wanneer geschrokken of bedreigd, is de eerste verdedigingslinie van een katoenmouth niet om toe te slaan, maar om zijn wijd open mond te zwaaien, die roze tot wit van kleur is. Deze weergave heeft de slang zijn naam verdiend, en de cottonmouth is de enige slangensoort die zich zo gedraagt. Een cottonmouth schudt ook zijn staart en geeft een muskusachtige geur af, die roofdieren afweert. Alle slangen kunnen zwemmen. Een cottonmouth doet dit meestal met zijn kop boven water. Zijn dikke lichaam geeft het meer drijfvermogen dan dunnere slangen, dus het hele lichaam van de wattenstaaf breekt vaak nauwelijks het wateroppervlak terwijl het zwemt.