Inhoud
- Absolute en relatieve vochtigheid
- Cloud vorming
- Kust- en bergachtige klimaatzones
- Onweersbuien en orkanen
De hoeveelheid waterdamp in de lucht varieert van sporen tot ongeveer 4 procent van alle atmosferische gassen, afhankelijk van verschillende factoren. Het percentage waterdamp - of vochtigheid - bepaalt hoe u zich voelt wanneer u buiten bent, evenals de gezondheid van de dieren en planten om u heen. Het bepaalt ook de vorming van wolken en de waarschijnlijkheid van een weersgebeurtenis, zoals een onweer of verlammende winterblizzard.
Absolute en relatieve vochtigheid
De meest gebruikelijke maat voor de hoeveelheid vocht in de lucht op een bepaald tijdstip op een bepaalde dag is de relatieve vochtigheid. Deze maatregel verschilt van de absolute vochtigheid, wat simpelweg de verhouding is tussen waterdamp en droge lucht in een bepaald volume en onafhankelijk van de temperatuur. De relatieve luchtvochtigheid wordt uitgedrukt als een percentage: deze is gelijk aan de hoeveelheid aanwezig vocht ten opzichte van de maximale hoeveelheid vocht die de lucht kan vasthouden bij de huidige temperatuur. Wanneer de relatieve vochtigheid 100 procent is, is de lucht verzadigd en condenseert vocht als dauw of valt als neerslag uit de lucht.
Cloud vorming
Wanneer de zon schijnt, absorbeert de grond warmte en straalt een deel ervan terug in de atmosfeer, waardoor de lucht dichtbij de grond wordt verwarmd. Warme lucht is lichter dan koele lucht en stijgt op en vormt een opwaartse convectiestroom. Wanneer de grondlucht vol vocht is - wat het gevolg kan zijn van verdamping van een nabijgelegen meer of oceaan - stijgt het vocht met de warme lucht. De lucht koelt in de bovenste atmosfeer en omdat koele lucht minder vocht kan vasthouden, condenseert de waterdamp in mist of, als de temperatuur koud genoeg is, ijsdeeltjes. Vanaf de grond wordt deze condens waargenomen als wolken.
Kust- en bergachtige klimaatzones
Wolken blokkeren de zon en koelen de lucht eronder, waardoor de relatieve luchtvochtigheid toeneemt. Zodra de lucht verzadigd is, begint de neerslag te vallen, maar zelfs daarvoor kan de lucht mistig en mistig worden. Uiteindelijk koelt condensatie en neerslag de lucht voldoende af om convectie te stoppen en breken de wolken. Deze cyclus herhaalt zich vaak in de buurt van grote waterlichamen, maar komt bijna nooit voor op plaatsen zonder een bron van verdampend water, zoals woestijnen. Wolken kunnen zich echter in de buurt van bergen vormen, zelfs als de luchtvochtigheid laag is, omdat luchtstromen op de hellingen de lucht hoger duwen. Wanneer de lucht nabij de bergtoppen afkoelt, condenseert het vocht dat zich daarin bevindt.
Onweersbuien en orkanen
Warme lucht kan een grote hoeveelheid vocht vasthouden en zowel de lucht als het vocht stijgen snel. In de bovenste atmosfeer koelt het vocht snel af en vormt het grote wolken die zich verspreiden onder de verminderde druk. De snelle opwaartse luchtstroom creëert gebieden onder lage druk in de buurt van de grond, en koelere lucht stroomt naar binnen om deze gebieden te vullen. De resultaten van deze circulatie van lucht en vocht zijn de donkere wolken, wind en regen van een onweersbui. Orkanen ontwikkelen zich in de extreme vochtomstandigheden en hoge temperaturen boven tropische oceanen tijdens de zomermaanden. Omdat ze worden gevoed door het snel verdampende oceaanwater, verliezen orkanen meestal energie en verdwijnen ze wanneer ze aan land komen.