Luchtfoto's in de grotten of bergachtige gebieden van de wereld onthullen het wonder van de natuur. Het topografische profiel van het terrein van de aarde is bestrooid met opeenhopingen en erosies van grond die vele decennia omvat. Een grafische weergave van de belangrijkste variaties kan worden bekeken door een hoogte- of topografisch profiel, en die gebieden met subtielere kenmerken kunnen worden onderzocht met behulp van een techniek die verticale overdrijving wordt genoemd.
Bepaal het te onderzoeken gebied. Bepaal op een fysieke of digitale kaart de locatie van het te bestuderen gebied en noteer het begin- en eindpunt.
Verkrijg een hoogteprofiel voor deze regio. Raadpleeg een kaarttool zoals Google Maps, MapQuest of Garmin voor een topografische weergave van deze regio. Voer de coördinaten in.
Let op de verhogingen. Documenteer de huidige minimale en maximale hoogten van de y-as voor het topografische profiel.
Bereken de verticale overdrijving. Gebruik de formule van echte eenheden van horizontale schaal om op te lossen voor verticale overdrijving. Voor een topografische kaart van 1: 500000 bijvoorbeeld als eenheden van 1 cm op de x-as gelijk is aan 500 reële eenheden en de verticale waarde ook 500 is, zou er geen verticale overdrijving zijn; als de verticale waarde echter 100 zou zijn, zou de verticale overdrijving 5 zijn, wat aangeeft dat de topografie vijf keer is overdreven de presentatie op de oorspronkelijke of echte kaart.