Inhoud
- Verontreiniging door niet-puntbronnen
- Chemische bronnen
- De rechte kak
- Gazons en bladeren
- Hoe het gebeurt
- Wat het doet
De afvoer van meststoffen staat bovenaan de lijst van verontreinigende stoffen die aquatische ecosystemen in Noord-Amerika beïnvloeden. Als het gaat om uitzoeken waar deze vervuiling eigenlijk eigenlijk vandaan komt en hoe het te stoppen, zijn antwoorden zelden eenvoudig of duidelijk. Deze verontreinigende stoffen hebben een overvloed aan bronnen, en hoewel ze allemaal als 'voedingsstoffen in de bodem' worden beschouwd, komen ze niet altijd uit opzettelijke toepassing op landbouwgrond of zelfs noodzakelijkerwijs uit 'meststoffen'.
Verontreiniging door niet-puntbronnen
Kunstmestvervuiling staat officieel bekend als nonpoint source-vervuiling. Dit nogal vage label omvat afvoer van landbouwproducten en alle verontreinigende stoffen afkomstig van huizen, gazons en stormafvoeren. Het wordt nonpoint-bron genoemd omdat het onmogelijk is om een enkele bron voor deze verontreinigende stoffen te lokaliseren als ze eenmaal hun weg hebben gevonden naar aquatische ecosystemen.
Chemische bronnen
Kunstmest toegepast op de Verenigde Staten 330 miljoen hectare landbouwgrond is een primaire boosdoener in vervuiling door kunstmest.Deze meststoffen bevatten fosfor en stikstof - de meest elementaire componenten van verontreiniging door aquatische nutriënten. Chemische meststoffen toegepast op stedelijke en voorstedelijke gazons en recreatieve voorzieningen zijn ook fout. Wanneer ze teveel worden toegepast, vlak voor regenval of sneeuwsmelt worden aangebracht of op een hard oppervlak zoals asfalt of ijzige grond worden geraakt, spoelen deze chemicaliën gemakkelijk van het behandelingsgebied en in waterlichamen.
De rechte kak
Hoewel het gemakkelijk is om de vinger te wijzen naar boeren die chemische meststoffen toepassen, blijkt dat de schuld leggen niet zo eenvoudig is. Een zeer groot deel - niemand weet precies hoe groot - van "agrarische" of "kunstmestvervuiling" komt in de vorm van volledig natuurlijke dierlijke mest - maar niet noodzakelijkerwijs als mest toegepaste mest. Het Amerikaanse Environmental Protection Agency meldt dat een belangrijke bron van deze waterwegvervuiling in feite onjuist wordt afgevoerd of opgeslagen afval van diervoederactiviteiten - je kent ze misschien als "fabrieksboerderijen".
Gazons en bladeren
Een derde bron van kunstmestvervuiling is eenvoudig maaisel en geharkte bladeren. Deze komen waarschijnlijk niet voor op je radar als 'meststoffen', maar volgens de University of Minnesota Extension zijn bladeren en grasresten die uit stormafvoeren in aquatische ecosystemen zijn gewassen een belangrijke bron van fosforvervuiling.
Hoe het gebeurt
Het simpele feit dat een voedingsstof in of op de bodem bestaat, betekent niet dat deze uiteindelijk aquatische ecosystemen zal vervuilen. De twee belangrijkste nutriëntenverontreinigende stoffen, stikstof en fosfor, zijn immers noodzakelijk voor plantengroei en zouden in de bodem moeten zijn. Onder ideale omstandigheden bindt fosfor zich aan de grond en blijft het zitten, en wordt stikstof opgenomen door planten, waar het blijft gedurende de levenscyclus van de planten. Er doen zich problemen voor wanneer er teveel voedingsstoffen zijn - ze wassen weg voordat planten tijd hebben om ze op te nemen of wanneer er bodemerosie is. Op hun beurt spoelen de voedingsstoffen in waterwegen met eroderende grond.
Wat het doet
Wetenschappers noemen het eutrofiëring. Het betekent verrijking met voedingsstoffen, dat is waar de paradox van vervuiling door voedingsstoffen ontstaat - grote hoeveelheden noodzakelijke plantenvoedingsstoffen creëren dode zones in aquatische ecosystemen. Ze doen dit door algenbloei te veroorzaken, die het water van zuurstof beroven. Het fenomeen gebeurt op twee manieren. In het eerste scenario planten sommige van deze "algen" niet. Het zijn niet-fotosynthetische protozoën of bacteriën die zuurstof gebruiken. De tweede is wanneer fotosynthetische algen uit de hand lopen. Hele gemeenschappen van microben en kleine dieren - veel meer dan van nature in een gebied zou voorkomen - worden aangetrokken door de overvloed aan zuurstof en voedingsstoffen in deze gezwellen. Alles is goed tot het donker wordt, wanneer de fotosynthese stopt. De algen stoppen met het produceren van zuurstof als het donker is, maar de andere organismen stoppen er niet meer mee. Ze verbruiken snel de beschikbare zuurstof en stikken tegen de ochtend, waardoor grote delen van aquatische ecosystemen volledig levenloos blijven.