Inhoud
- Subphylum Cephalochordata
- Subphylum Urochordata
- Subphylum Vertebrata: Vis
- Subphylum Vertebrata: Amfibieën
De phylum-chordata vertegenwoordigt de hele diverse klasse van gewervelde dieren, dieren met een wervelkolom, evenals lancetten en manteldieren. Twee bemestingsstrategieën worden gebruikt door leden van chordata: interne bevruchting, waarbij de gameten, of sperma en ei, in het lichaam van één ouder samenkomen, en externe bevruchting, waar sperma en ei buiten het lichaam samenkomen. Externe bemesting is noodzakelijkerwijs beperkt tot aquatische omgevingen, omdat sperma een vloeibaar medium nodig heeft om door te zwemmen om een ei te bereiken.
Subphylum Cephalochordata
Cephalochordata is een heel klein subphylum dat bestaat uit soorten lancetten. Lancelets zijn kleine, visachtige dieren die enkele van de meest primitieve kenmerken van het phylum vertegenwoordigen, waaronder een dorsale zenuwkoorde ondersteund door een notochord in plaats van een wervelkolom. Vrouwtjes en mannetjes produceren respectievelijk eieren en sperma uit sets gepaarde geslachtsklieren en geven ze tegelijkertijd vrij voor bevruchting tijdens het paaiseizoen. Tijdens het paaien scheuren de geslachtsklieren van de lancetten en worden de gameten in het water gespoeld. De bevruchte gameten vormen visachtige larven.
Subphylum Urochordata
De subphylum urochordata, ook wel manteldieren genoemd, lijkt op het eerste gezicht misschien niet thuis in de phylum chordata. Ze hebben over het algemeen alleen notochords in de larvenstadia en de volwassenen zijn vaak volledig immobiel en zien er net zo uit als planten als dieren. Tunicaatreproductie is een ingewikkelde aangelegenheid. Sommige manteldieren reproduceren aseksueel en van degenen die seksueel reproduceren, zijn de meeste hermafrodieten, die mannelijke en vrouwelijke gameten produceren. Sommige koloniale soorten houden eieren vast en nemen sperma op via hun sifon of mond, maar solitaire soorten geven beide eieren en sperma vrij voor externe bemesting. Bevruchte eieren vormen een vrij zwemmende kikkervisje dat een nieuw thuis vindt en een immobiele volwassene wordt.
Subphylum Vertebrata: Vis
Sommige vissen kunnen levend worden geboren, maar de meeste gebruiken externe bemesting. Het paaigedrag varieert van soort tot soort, maar meestal bereiden een of beide ouders een nest voor waarop de eieren kunnen rusten. Er is een verkeringsritueel om ervoor te zorgen dat de eieren en het sperma samenkomen voor bevruchting en vervolgens geven beide individuen grote aantallen gameten vrij. Sommige soorten blijven wat ouderlijke zorg verlenen, zoals mondbroeden, waarbij een ouder (bij sommige soorten het vrouwtje is; bij andere de man) de jongelui toestaat om zich te beschermen tegen roofdieren in zijn of haar mond; maar de meeste jonge vissen, of jongen, staan op zichzelf.
Subphylum Vertebrata: Amfibieën
Amfibieën leven een deel van hun leven in het water en een deel op het land, maar bijna alle kikkers en de meeste andere amfibieën gebruiken externe bemesting in aquatische omgevingen om te fokken. Of het nu een vijver is of de bron van een blad, het vrouwtje en het mannetje ontmoeten elkaar op een broedplaats, waar het vrouwtje een massa eieren afzet en het mannelijke zaad op de massa afzet. De eieren van de meeste amfibieën ontwikkelen zich tot een waterlarvenstadium dat metamorfose ondergaat bij een amfibische volwassene.