Inhoud
- Structuur van het endoplasmatisch reticulum
- Two Soorten ER
- The Rough Endoplasmic Reticulum (Rough ER)
- Eiwitsynthese in de ruwe ER
- Eiwit vouwen in de ruwe ER
- Het gladde endoplasmatisch reticulum (Smooth ER)
- Het sarcoplasmatisch reticulum in spiercellen
- De niet-gevouwen eiwitreactie
- ER-vorm
- ER en menselijke ziekte
Een van de eenvoudigste manieren om de structuren en functies van de organellen in een cel - en celbiologie als geheel - te begrijpen, is ze te vergelijken met dingen uit de echte wereld.
Het is bijvoorbeeld zinvol om het Golgi-apparaat te beschrijven als een verpakkingsfabriek of postkantoor, omdat het zijn taak is om cellading te ontvangen, aan te passen, te sorteren en te verzenden.
De buurorganel van het Golgi-lichaam, de endoplasmatisch reticulum, wordt het best begrepen als de fabriek van de cel. Deze organellenfabriek bouwt de biomoleculen die nodig zijn voor alle levensprocessen. Deze omvatten eiwitten en lipiden.
Je weet waarschijnlijk al hoe belangrijk membranen zijn voor eukaryotische cellen; het endoplasmatisch reticulum, dat zowel de ruw endoplasmatisch reticulum en glad endoplasmatisch reticulum, neemt meer dan de helft van het membraan onroerend goed in dierlijke cellen in beslag.
Het zou moeilijk zijn om te overdrijven hoe belangrijk dit membraneuze organol dat biomoleculen opbouwt voor de cel is.
Structuur van het endoplasmatisch reticulum
De eerste wetenschappers die het endoplasmatisch reticulum observeerden - terwijl ze de eerste elektronenmicroscoop van een cel maakten - werden getroffen door het uiterlijk van het endoplasmatisch reticulum.
Voor Albert Claude, Ernest Fullman en Keith Porter zag de organel er "kantachtig" uit vanwege zijn plooien en lege ruimtes. Moderne waarnemers beschrijven het uiterlijk van het endoplasmatisch reticulum eerder als een gevouwen lint of zelfs een lintsnoepje.
Deze unieke structuur zorgt ervoor dat het endoplasmatisch reticulum zijn belangrijke rollen in de cel kan vervullen. Het endoplasmatisch reticulum kan het best als een lang begrip worden beschouwd fosfolipidenmembraan op zichzelf teruggevouwen om de karakteristieke doolhofachtige structuur te creëren.
Een andere manier van denken over de structuur van het endoplasmatisch reticulum is als een netwerk van platte zakjes en buizen verbonden door een enkel membraan.
Dit gevouwen fosfolipide membraan vormt bochten genoemd cisternae. Deze platte schijven van fosfolipidenmembraan lijken op elkaar gestapeld wanneer ze onder een krachtige microscoop naar een dwarsdoorsnede van het endoplasmatisch reticulum kijken.
De schijnbaar lege ruimtes tussen deze buidels zijn net zo belangrijk als het membraan zelf.
Deze gebieden worden de genoemd lumen. De interne ruimtes waaruit het lumen bestaat, zijn vol met vloeistof en dankzij de manier waarop het vouwen het totale oppervlak van de organel vergroot, maakt het eigenlijk ongeveer 10 procent uit van het totale volume van de cel.
Two Soorten ER
Het endoplasmatisch reticulum bevat twee hoofdsecties, genoemd naar hun uiterlijk: de ruw endoplasmatisch reticulum en de glad endoplasmatisch reticulum.
De structuur van deze gebieden van het organel weerspiegelt hun speciale rol in de cel. Onder de lens van een microscoop lijkt het fosfolipidemembraan van het ruwe endoplasmatische membraan bedekt met stippen of bultjes.
Dit zijn ribosomen, die het ruwe endoplasmatische reticulum een hobbelige of ruwe ure geven (en vandaar de naam).
Deze ribosomen zijn eigenlijk afzonderlijke organellen van het endoplasmatisch reticulum. Grote aantallen (tot miljoenen!) Van hen lokaliseren op het oppervlak van het ruwe endoplasmatische reticulum omdat ze van vitaal belang zijn voor zijn taak, namelijk eiwitsynthese. De RER bestaat als gestapelde vellen die in elkaar draaien, met spiraalvormige randen.
De andere kant van het endoplasmatisch reticulum - het gladde endoplasmatische reticulum - ziet er heel anders uit.
Hoewel dit gedeelte van het organel nog steeds de gevouwen, doolhofachtige cisternae en met vloeistof gevulde lumen bevat, lijkt het oppervlak van deze zijde van het fosfolipidenmembraan glad of glad omdat het gladde endoplasmatisch reticulum geen ribosomen bevat.
Dit gedeelte van het endoplasmatisch reticulum synthetiseert lipiden in plaats van eiwitten, dus het vereist geen ribosomen.
The Rough Endoplasmic Reticulum (Rough ER)
Het ruwe endoplasmatische reticulum, of RER, dankt zijn naam aan zijn karakteristieke ruwe of noppen-uiterlijk dankzij de ribosomen die het oppervlak bedekken.
Vergeet niet dat het hele endoplasmatische reticulum als een fabriek werkt voor de biomoleculen die nodig zijn voor het leven, zoals eiwitten en lipiden. De RER is het gedeelte van de fabriek dat uitsluitend eiwitten produceert.
Sommige van de eiwitten die in de RER worden geproduceerd, blijven voor altijd in het endoplasmatisch reticulum.
Om deze reden noemen wetenschappers deze eiwitten resident eiwitten. Andere eiwitten ondergaan modificatie, sortering en verzending naar andere delen van de cel. Een groot aantal van de eiwitten die in de RER zijn ingebouwd, zijn echter gelabeld voor uitscheiding uit de cel.
Dit betekent dat na modificatie en sortering deze secretoreiwitten via vesiceltransporteur door het celmembraan reizen voor banen buiten de cel.
De locatie van de RER in de cel is ook belangrijk voor zijn functie.
De RER bevindt zich naast de kern van de cel. Het fosfolipidemembraan van het endoplasmatisch reticulum sluit feitelijk aan op de membraanbarrière die de kern omgeeft, de zogenaamde nucleaire envelop of nucleair membraan.
Deze strakke opstelling zorgt ervoor dat de RER de genetische informatie ontvangt die nodig is om eiwitten rechtstreeks uit de kern op te bouwen.
Het maakt het ook mogelijk voor de RER om de kern te signaleren wanneer eiwitvorming of eiwitvouwing misgaat. Dankzij de nabijheid ervan kan het ruwe endoplasmatische reticulum eenvoudig een naar de kern schieten om de productie te vertragen, terwijl de RER de achterstand inhaalt.
Eiwitsynthese in de ruwe ER
Eiwitsynthese werkt over het algemeen als volgt: de kern van elke cel bevat een volledige set DNA.
Dit DNA is als het blauw dat de cel kan gebruiken om moleculen zoals eiwitten te bouwen. De cel draagt de genetische informatie over die nodig is voor het bouwen van een enkel eiwit van de kern naar de ribosomen aan het oppervlak van de RER. Wetenschappers noemen dit proces transcriptie omdat de cel deze informatie uit het oorspronkelijke DNA transcribeert of kopieert met behulp van boodschappers.
De ribosomen bevestigd aan de RER ontvangen de boodschappers die de getranscribeerde code dragen en gebruiken die informatie om een keten van specifieke aminozuren te maken.
Deze stap wordt genoemd vertaling omdat de ribosomen de gegevenscode op de messenger lezen en deze gebruiken om de volgorde te bepalen van de aminozuren in de keten die ze bouwen.
Deze reeksen aminozuren zijn de basiseenheden van eiwitten. Uiteindelijk zullen die ketens worden samengevouwen tot functionele eiwitten en misschien zelfs labels of aanpassingen ontvangen om hen te helpen hun werk te doen.
Eiwit vouwen in de ruwe ER
Eiwit vouwen gebeurt meestal in het interieur van de RER.
Deze stap geeft de eiwitten een unieke driedimensionale vorm, genaamd haar overeenstemming. Eiwit vouwen is cruciaal omdat veel eiwitten interactie aangaan met andere moleculen met behulp van hun unieke vorm om te verbinden als een sleutel die in een slot past.
Verkeerd gevouwen eiwitten werken mogelijk niet goed en deze storing kan zelfs menselijke ziekten veroorzaken.
Onderzoekers geloven nu bijvoorbeeld dat problemen met het vouwen van eiwitten gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken, zoals diabetes type 2, cystische fibrose, sikkelcelziekte en neurodegeneratieve problemen zoals de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson.
enzymen zijn een klasse eiwitten die chemische reacties in de cel mogelijk maken, inclusief die processen die betrokken zijn bij het metabolisme, wat de manier is waarop de cel toegang krijgt tot energie.
Lysosomale enzymen helpen de cel ongewenste celinhoud af te breken, zoals oude organellen en verkeerd gevouwen eiwitten, om de cel te repareren en het afvalmateriaal af te tappen voor zijn energie.
Membraaneiwitten en signaaleiwitten helpen cellen communiceren en samenwerken. Sommige weefsels hebben een klein aantal eiwitten nodig, terwijl andere weefsels veel nodig hebben. Deze weefsels besteden gewoonlijk meer ruimte aan de RER dan andere weefsels met minder behoefte aan eiwitsynthese.
••• SciencingHet gladde endoplasmatisch reticulum (Smooth ER)
Het gladde endoplasmatische reticulum, of SER, mist ribosomen, dus de membranen zien eruit als gladde of gladde buisjes onder de microscoop.
Dit is logisch omdat dit gedeelte van het endoplasmatisch reticulum lipiden of vetten bouwt in plaats van eiwitten en dus geen ribosomen nodig heeft. Deze lipiden kunnen vetzuren, fosfolipiden en cholesterolmoleculen omvatten.
Fosfolipiden en cholesterol zijn nodig voor het bouwen van plasmamembranen in de cel.
De SER produceert lipide hormonen die nodig zijn voor de goede werking van de endocrien systeem.
Deze omvatten steroïde hormonen gemaakt van cholesterol, zoals oestrogeen en testosteron. Vanwege de belangrijke rol die de SER speelt bij de productie van hormonen, hebben cellen die veel steroïde hormonen nodig hebben, zoals die in de testes en eierstokken, de neiging om meer cellulair onroerend goed aan de SER te wijden.
De SER is ook betrokken bij metabolisme en ontgifting. Beide processen vinden plaats in levercellen, dus leverweefsels hebben meestal een grotere overvloed aan SER.
Wanneer hormoonsignalen aangeven dat de energieopslag laag is, beginnen nier- en levercellen een energieproducerend pad genaamd gluconeogenese.
Dit proces creëert de belangrijke energiebron glucose uit niet-koolhydraatbronnen in de cel. De SER in levercellen helpt ook die levercellen om gifstoffen te verwijderen. Om dit te doen, verteert de SER delen van de gevaarlijke verbinding om het in water oplosbaar te maken, zodat het lichaam het toxine via de urine kan afscheiden.
Het sarcoplasmatisch reticulum in spiercellen
Een zeer gespecialiseerde vorm van het endoplasmatisch reticulum verschijnt in sommige spiercellen, genaamd myocyten. Deze vorm, de sarcoplasmatisch reticulum, wordt meestal gevonden in hart- en skeletspiercellen.
In deze cellen beheert de organel de balans van calciumionen die de cellen gebruiken om te ontspannen en de spiervezels samen te trekken. Opgeslagen calciumionen absorberen in de spiercellen terwijl de cellen ontspannen zijn en vrijkomen uit de spiercellen tijdens spiercontractie. Problemen met het sarcoplasmatisch reticulum kunnen leiden tot ernstige medische problemen, waaronder hartfalen.
De niet-gevouwen eiwitreactie
Je weet al dat het endoplasmatisch reticulum een onderdeel is van eiwitsynthese en vouwen.
Correct vouwen van eiwitten is cruciaal voor het maken van eiwitten die hun werk goed kunnen doen, en zoals eerder vermeld, kan verkeerd vouwen ervoor zorgen dat eiwitten niet goed werken of helemaal niet werken, wat mogelijk kan leiden tot ernstige medische aandoeningen zoals type 2 diabetes.
Om deze reden moet het endoplasmatisch reticulum ervoor zorgen dat alleen correct gevouwen eiwitten van het endoplasmatisch reticulum naar het Golgi-apparaat worden getransporteerd voor verpakking en verzending.
Het endoplasmatisch reticulum zorgt voor controle van de eiwitkwaliteit via een mechanisme dat het wordt genoemd ongevouwen eiwitreactieof UPR.
Dit is in feite een zeer snelle celsignalering waarmee de RER kan communiceren met de celkern. Wanneer ongevouwen of verkeerd gevouwen eiwitten zich ophopen in het lumen van het endoplasmatisch reticulum, activeert de RER de ongevouwen eiwitreactie. Dit doet drie dingen:
ER-vorm
De vorm van de ER heeft betrekking op zijn functies en kan indien nodig veranderen.
Door bijvoorbeeld de lagen RER-bladen te vergroten, helpen sommige cellen grotere aantallen eiwitten uit te scheiden. Omgekeerd kunnen cellen zoals neuronen en spiercellen die niet zoveel eiwitten afscheiden, meer SER-buisjes hebben.
De perifere ER, wat het gedeelte is dat niet verbonden is met de nucleaire envelop, kan zelfs verplaatsen als dat nodig is.
Deze redenen en mechanismen hiervoor zijn het onderwerp van onderzoek. Het kan bestaan uit het schuiven van SER-buisjes langs de microtubuli van het cytoskelet, het slepen van de ER achter andere organellen en zelfs ringen van ER-buisjes die als kleine motoren rond de cel bewegen.
De vorm van de ER verandert ook tijdens sommige celprocessen, zoals mitosis.
Wetenschappers bestuderen nog steeds hoe deze veranderingen plaatsvinden. Een aanvulling van eiwitten behoudt de algehele vorm van het ER-organel, inclusief het stabiliseren van de bladen en buisjes ervan en helpt bij het bepalen van de relatieve hoeveelheden RER en SER in een bepaalde cel.
Dit is een belangrijk studiegebied voor onderzoekers die geïnteresseerd zijn in de relatie tussen ER en ziekte.
ER en menselijke ziekte
Verkeerde eiwitten en ER-stress, waaronder stress door frequente UPR-activering, kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van menselijke ziekten. Deze kunnen cystische fibrose, type 2 diabetes, de ziekte van Alzheimer en spastische paraplegie omvatten.
virussen kan ook de ER kapen en de eiwitbouwmachines gebruiken om virale eiwitten te produceren.
Dit kan de vorm van de ER veranderen en verhinderen dat deze zijn normale functies voor de cel uitvoert. Sommige virussen, zoals knokkelkoorts en SARS, maken beschermende dubbelwandige blaasjes in het ER-membraan.