Inhoud
- Uitdroging Definitie, oorzaken en symptomen
- Zoutuitdroging en celgezondheid
- Suikeruitdroging en celgezondheid
- Juiste rehydratatie voor celgezondheid
- Watervergiftiging: als er genoeg is
Water is essentieel voor de gezondheid. Water handhaaft lichaamstemperatuur; smeert en kussens gewrichten; beschermt de wervelkolom en andere weefsels; helpt afval te elimineren door urine, zweet en stoelgang; helpt bij de spijsvertering en absorptie; en houdt de huid gezond. Op cellulair niveau handhaaft water de balans van elektrolyten en voert voedingsstoffen in en afval uit cellen. Een groep van cel-enzymen genaamd protease (ook proteinase genoemd) heeft water nodig voor hun werk om aminozuren te bouwen. Een verlies of extreme vermindering van water in het lichaam kan dodelijk zijn.
Uitdroging Definitie, oorzaken en symptomen
Het menselijk lichaam bevat tussen de 45 procent en 75 procent water, afhankelijk van leeftijd en lichaamsvet. Over het algemeen bevatten de lichamen van baby's en jongere kinderen tot 75 procent water en kunnen oudere lichamen maar 45 procent water bevatten. Water is van cruciaal belang voor lichaamsfuncties, variërend van vertering en afvalverwijdering tot celfuncties. Zelfs lichte uitdroging heeft invloed op lichaamsfuncties.
Uitdroging vindt plaats wanneer het lichaam niet voldoende water en elektrolyten heeft om goed te functioneren. Watervolumeverliezen tot 1,5 procent veroorzaken uitdroging. Milde uitdroging veroorzaakt veranderingen in stemming, mentale helderheid en energie. Andere symptomen van uitdroging zijn vermoeidheid, hoofdpijn, verhoogde dorst, laag urinevolume, donkerdere urine dan normaal (de kleur van appelsap in plaats van limonade), droge mond, rode huid, snellere ademhaling en polsslag en duizeligheid. Ernstige uitdroging kan bewustzijnsverlies en zelfs de dood veroorzaken. Nierziekte is in verband gebracht met herhaalde afleveringen van door hitte veroorzaakte uitdroging. Uitdroging dwingt het hart om harder te werken tijdens het sporten.
Zware inspanning, vooral bij warm of droog weer, veroorzaakt uitdroging. Ziekten met braken en diarree veroorzaken ook uitdroging, net als bepaalde medicijnen. Zelfs minder inspannende activiteiten zoals surfen, tuinieren, fietsen en wandelen kunnen leiden tot uitdroging. Baby's, jongere kinderen en ouderen lopen een groter risico op onopgemerkte uitdroging.
Zoutuitdroging en celgezondheid
Voor chemici verwijst "zout" naar chemicaliën met een metaalkation (positief ion) of een kation afgeleid van ammonium (NH4+) ionisch gebonden met een anion (negatief ion). Maar voor de meeste mensen verwijst zout naar één specifieke verbinding - natriumchloride. Veel levensfuncties vereisen wat zout, of meer specifiek natrium. Gezonde volwassen menselijke lichamen bevatten over het algemeen ongeveer 250 gram natrium verspreid door het lichaam, met hogere concentraties in lichaamsvloeistoffen zoals bloed, plasma, zweet, tranen en urine.
Het natrium binnen en buiten cellen regelt de waterbalans in cellen. Water beweegt door celmembranen om de elektrolytverhouding aan beide zijden van het membraan gelijk te maken. Water beweegt van gebieden met een lagere elektrolytconcentratie naar gebieden met een hogere elektrolytconcentratie in een proces dat osmose wordt genoemd. Als vloeistoffen buiten de cel te veel zout bevatten, veroorzaakt water dat de cel verlaat uitdroging van de cellen. De bloedbaan voert overtollig water en elektrolyten weg om uit het lichaam te worden geëlimineerd als zweet of urine.
Als de vloeistof buiten de cel te weinig natrium bevat, stroomt er water in de cel. Als er te veel water in de cel komt, kan de cel barsten. Elektrolyten, waaronder natrium, kalium en andere ionen, geven de elektrische impulsen door die lichaamsacties regelen, vooral in het hart en de hersenen. Als het elektrolytniveau te laag wordt, vertragen deze elektrische impulsen en kunnen zelfs stoppen.
Suikeruitdroging en celgezondheid
Overmaat suiker veroorzaakt uitdroging deels om dezelfde redenen als zout. Naarmate de suikerconcentratie toeneemt, beweegt water uit cellen om de suikerconcentratie buiten de cel gelijk te maken. Waterverlies in cellen vermindert de celfunctie. Te veel suiker in de bloedbaan zorgt ervoor dat de alvleesklier insuline afgeeft, waardoor suiker in cellen terechtkomt. Suiker levert energie voor cellen, maar overtollige suiker wordt opgeslagen als vet. Metaboliserende suiker gebruikt water, waardoor de behoefte van het lichaam aan water toeneemt.
Juiste rehydratatie voor celgezondheid
Dorst geeft aan dat uitdroging is gebeurd. Hydrateer langzaam om geen braken te veroorzaken. Drink gedurende een bepaalde periode kleinere hoeveelheden water en probeer koud water te drinken, want dat werkt meestal het beste voor rehydratatie. Het drinken van zout water voor uitdroging baadt in hoofdzaak spijsverteringskanaalcellen in natrium, wat de uitdroging van cellen verhoogt. Alcoholische dranken en suikerhoudende dranken zoals sappen en frisdrank werken niet goed voor rehydratatie. De cafeïne in koffie en thee is mogelijk licht diuretisch, maar de onderzoeksresultaten die hebben bekeken of deze twee dranken uitdrogen, zijn gemengd.
Als zware activiteit wordt verwacht, begin dan met het drinken van water voordat de oefening begint. Drink 2 tot 3 kopjes (ongeveer 600 milliliter) water tot twee uur vóór het sporten en nog eens 3/4 tot 1 kop water 15 minuten voordat de activiteit begint. Blijf tijdens de oefening elke 15-20 minuten rehydrateren door water te drinken. Als de inspannende activiteit langer dan een uur aanhoudt, overweeg dan een speciaal geformuleerde sportdrank met elektrolyten en zout water voor uitdroging. Blijf water drinken nadat de oefening is beëindigd om geleidelijk te rehydrateren.
Watervergiftiging: als er genoeg is
Hoewel zeldzaam, overmatig en meestal zeer snel waterverbruik een aandoening veroorzaakt die hyponatriëmie wordt genoemd. Deze toestand treedt op wanneer de hoeveelheid water in het lichaam het natriumgehalte in het bloed onder 135 millimol / liter (mmol / L) verdunt. Het eerste symptoom, misselijkheid, treedt op omdat de maag de overmatige inname van water niet kan vasthouden.