Verschillen tussen rivierkreeften en sprinkhanen

Posted on
Schrijver: Peter Berry
Datum Van Creatie: 17 Augustus 2021
Updatedatum: 1 Juli- 2024
Anonim
EMMA WORDT GEKNEPEN DOOR EEN RIVIERKREEFT! | Steken en Prikken #5 | NPO Zapp
Video: EMMA WORDT GEKNEPEN DOOR EEN RIVIERKREEFT! | Steken en Prikken #5 | NPO Zapp

Inhoud

Rivierkreeften en sprinkhanen zijn bekende bezienswaardigheden en zijn gemakkelijk te herkennen. Maar weten hoe je de belangrijkste verschillen tussen hen kunt verklaren, zou een interessant schoolproject over de natuurlijke wereld kunnen maken. Beide zijn interessante wezens en een paar goed geselecteerde feiten zullen elk rapport verlichten.

Rivierkreeftaxonomie

Rivierkreeften worden geclassificeerd als tienpotige schaaldieren. Dit is dezelfde familiegroep van ongewervelde schaaldieren die garnalen, kreeften, krabben en garnalen omvat. Er zijn meer dan 600 soorten en ondersoorten van rivierkreeften gegroepeerd in 3 hoofdfamiliegroepen: Astacidae; cambaridae; en Parastacidae. Een nieuwe soort rivierkreeft twee keer de grootte van andere lokale soorten werd ontdekt in 2010 in Tennessee. Rivierkreeften zijn over de hele wereld te vinden in zoetwaterlopen en de zeeën.

Rivierkreeft Anatomie

Rivierkreeften zijn gemakkelijk te herkennen aan de grote set tangen die zich uitstrekken aan de voorkant om hen te helpen voedsel te vinden en te eten. Rivierkreeften hebben nog eens vier poten waarop ze lopen. De harde achterkant wordt een schild genoemd. Dit biedt bescherming tegen roofdieren. Rivierkreeften hebben ook een lange gespierde buik met verschillende beschermende platen die zowel beweging als verdere bescherming mogelijk maken. Wanneer rivierkreeften groeien, moeten ze deze oude harde buitenste schil afwerpen, een exoskelet genoemd. Tussen het schild en de buik verschijnt een barst om de rivierkreeft vrij van zijn oude exoskelet te laten kronkelen. Rivierkreeften zijn alleseters en eten alles, van plantaardig materiaal tot andere zeedieren zoals kleine garnalen of larven.

Koken Met Rivierkreeft

Rivierkreeftjes worden in veel landen over de hele wereld als een delicatesse beschouwd. Ze worden meestal gekookt in gezouten water voordat hun schelpen worden opengebroken en het zachte vlees wordt gegeten. Het vlees in de staart is het meest gewaardeerd om zijn delicate smaak. Rivierkreeft is een belangrijk ingrediënt in de Cajun- en Creoolse keuken en wordt ook veel gebruikt in Europa, met name in Scandinavië. Het frisse koele water aan de westkust van Scotlands staat bekend om enkele van de beste rivierkreeften in Europa, waarbij een groot deel van de productie naar het vasteland van Europa wordt geëxporteerd.

In het Verenigd Koninkrijk werden Noord-Amerikaanse rivierkreeften geïntroduceerd om de voor consumptie beschikbare voorraden te stimuleren. Dit roofzuchtige schaaldier veroorzaakt echter grote problemen voor de inheemse soorten en er wordt nu veel gewerkt aan het elimineren van gevestigde populaties van de Noord-Amerikaanse indringer uit Britse waterwegen.

Grasshopper-taxonomie

Sprinkhanen zijn insecten en worden ingedeeld in drie hoofdfamiliegroepen: Tettigoniidae (langhoornige sprinkhanen en katydiden); Tetrigidae (pygmee sprinkhanen); en Acrididae (sprinkhanen met korte hoorn). In de VS zijn er meer dan 400 bekende soorten sprinkhanen bekend in de 17 westelijke staten, maar meer dan 10.000 verschillende soorten zijn van over de hele wereld geclassificeerd. Volwassen sprinkhanen leggen eieren waaruit de jonge, vleugelloze insecten uitkomen. Sprinkhanen werpen hun huid verschillende keren af ​​als rivierkreeften terwijl ze groeien voordat ze uiteindelijk tevoorschijn komen als gevleugelde volwassenen.

Sprinkhaan anatomie

Sprinkhanen hebben een lichaam verdeeld in drie delen: hoofd; thorax; en buik. Drie paar benen groeien uit de thorax. Sprinkhanen hebben een stevigere set voorvleugels die de achtervleugels beschermen tegen onopzettelijke schade. Sprinkhanen zijn herbivoren die vaak zonder onderscheid vegetatie eten. Zwermen sprinkhanen kunnen grote schade aan gewassen veroorzaken en hun beheer is daarom belangrijk in landbouwgebieden.