Inhoud
Dissectiemicroscopen en samengestelde lichtmicroscopen zijn beide optische microscopen die zichtbaar licht gebruiken om een afbeelding te maken. Beide soorten microscopen vergroten een object door het licht door middel van prisma's en lenzen te focusseren en het naar een monster te richten, maar de verschillen tussen deze microscopen zijn aanzienlijk. Het belangrijkste is dat dissectiemicroscopen bedoeld zijn om de oppervlaktekenmerken van een monster te bekijken, terwijl samengestelde microscopen zijn ontworpen om door een monster te kijken.
Hoe een microscoop werkt
Zowel dissectiemicroscopen als samengestelde lichtmicroscopen werken door licht dat wordt gereflecteerd en gebroken van een monster, op te vangen en te richten. Samengestelde microscopen vangen ook licht op dat door een monster wordt doorgelaten. Licht wordt opgevangen door bi-convexe lenzen boven het monster; dit worden objectieven genoemd. Samengestelde microscopen hebben verschillende objectieflenzen van verschillende sterkte, vergroot 40 tot 1.000 keer. Het punt waarop het licht wordt omgeleid - of geconvergeerd - wordt het brandpunt genoemd. Het beeld op het brandpunt zal voor de waarnemer vergroot worden weergegeven. De afstand tussen het brandpunt en de eerste lens wordt de werkafstand genoemd. Microscopen met een kleinere werkafstand hebben een groter vergrootvermogen dan die met een langere.
Microscopen ontleden
De ontleedmicroscoop is ook bekend als een stereomicroscoop. Omdat het een lange werkafstand heeft, tussen 25 en 150 mm, heeft het een lager vergrotingsvermogen. Dit geeft de gebruiker de optie om het monster te manipuleren, zelfs kleine dissecties uit te voeren onder de microscoop. Levende exemplaren kunnen ook worden waargenomen. Een typische studentenstereoscoop kan twee tot 70 keer vergroten door zijn ene objectieflens. Met een stereoscoop kan licht van bovenaf op het monster worden gericht, waardoor een driedimensionaal beeld ontstaat.
Samengestelde microscopen
Samengestelde lichtmicroscopen worden vaak gebruikt om items te bekijken die te klein zijn om met het blote oog te zien. Ze hebben verschillende sterktes van objectieflenzen en vertrouwen op licht dat van onder het monster schijnt. Dit vereist dat een monster erg dun is en ten minste gedeeltelijk doorschijnend. De meeste exemplaren zijn gekleurd, in secties verdeeld en op een glazen schuif geplaatst om te bekijken. Een samengestelde microscoop kan tot 1000 keer vergroten en biedt de mogelijkheid om veel meer details te zien. De werkafstand varieert van 0,14 tot 4 mm.
Verschillen in toepassing
Een samengestelde microscoop wordt gebruikt om ultradunne stukken grotere objecten te observeren. Voorbeelden kunnen de stengel van een plant zijn of een dwarsdoorsnede van een menselijk bloedvat. In beide gevallen leeft het exemplaar niet. Het stuk is geplaatst op een dia en gekleurd met kleurstoffen om functies te markeren. Een stereoscoop kan worden gebruikt voor items waar licht niet doorheen kan schijnen. De werkelijke kleuren van het monster worden waargenomen en het monster kan tijdens het bekijken door de waarnemer worden gemanipuleerd. De ingewikkeldheid van vlindervleugels, het detail van een schorpioenklauw en het weefsel in een stof zijn enkele voorbeelden van items die kunnen worden bekeken. Stereoscopen kunnen ook worden gebruikt om sommige levende organismen te observeren, zoals die in vijverwater.