Inhoud
Graniet, kalksteen en andere soorten rotsen lijken vrijwel onverwoestbaar, maar zelfs deze zware materialen zijn niet opgewassen tegen Moeder Natuur. Lucht en water in de atmosfeer interageren met mineralen in rotsen, wat resulteert in een chemische reactie die de rots verzwakt en kwetsbaar maakt voor slijtage en erosie. Natuurlijk zijn rotsen niet de enige slachtoffers van chemische verwering; dit fenomeen treft ook andere stoffen, van koper en andere metalen tot door de mens gemaakte materialen.
Chemische verwering omvat elk type verwering dat de moleculaire samenstelling van gesteente en andere structuren verandert. Deze veranderingen treden op dankzij chemische reacties tussen mineralen in het gesteente en de lucht, water of andere elementen die een interactie aangaan met het gesteente. Koolzuur, waarbij koolstofdioxide in de lucht reageert met water in het gesteente, is een eenvoudig voorbeeld van chemische verwering. Dit proces creëert een stof genaamd koolzuur, die het materiaal oplost en verzwakt.
Oxidatie, waarbij zuurstof en mineralen worden gecombineerd om nieuwe materialen te vormen, dient als een ander basistype van chemische verwering. Zuurstof reageert met ijzer in gesteente en vormt ijzeroxiden, wat kan leiden tot roestkleurige strepen op het oppervlak van het gesteente.
Fysieke verwering
Zowel fysische als chemische verwering werkt om stenen af te breken en te verzwakken, maar de twee processen werken heel anders. In tegenstelling tot chemische verwering verandert fysische verwering de chemische samenstelling van de rotsen niet. In plaats daarvan omvat het processen die fysiek of mechanisch gesteente afbreken. Dit kunnen scheuren zijn die worden veroorzaakt door cycli van bevriezen en ontdooien, breuken die worden veroorzaakt door plantenwortels die door de rots groeien, of slijtage door blazend zand of rotsdeeltjes.
Weathering Vs. Erosie
Veel mensen verwarren verwering met erosie, maar deze termen verwijzen naar twee zeer verschillende concepten. Verwering, fysisch of chemisch, maakt rotsdeeltjes los of verzwakt, waardoor ze vrij blijven voor erosie om ze weg te voeren. Erosie vindt plaats dankzij bewegende lucht, water of ijs. Smeltende sneeuw op een berg kan bijvoorbeeld het gezicht van een berg eroderen die al is verzwakt door chemische verwering.
Effecten van chemische verwering
Chemische verwering heeft zowel positieve als negatieve effecten. Dit proces hielp bij het creëren van enkele van de mooiste plekken op aarde, waaronder de Grand Canyon, Chinas Stone Forest en Carlsbad Caverns National Park. Chemische verwering draagt ook bij aan de bodemvorming, omdat de deeltjes in de bodem zijn afgeleid van gesteente dat in de loop van de tijd is afgebroken.
Helaas beschadigt dit proces ook eigendommen, inclusief huizen en bedrijven. Chemische weersinvloeden kunnen roestige gaten in de wanden van een metalen schuur maken of de doordachte inscriptie op een grafsteen wegslijten. Het kan zelfs grote monumenten en beelden beschadigen. Het groene patina op het Vrijheidsbeeld is bijvoorbeeld een direct gevolg van chemische verwering voor koper. New Hampshires beroemde 'Old Man in the Mountain', die door de eeuwen heen werd gecreëerd dankzij de effecten van verwering, was zelf het slachtoffer van chemische verwering die de structuur in 2003 verwoestte.