Hoewel alle dingen op onze planeet bestaan uit individuele atomen en elementen, ligt het verschil tussen objecten en soorten in het vermogen van elementen om te combineren met andere elementen. De valentie van een element, dat wordt bepaald door het aantal elektronen in de buitenste schaal, meet de compatibiliteit met andere elementen.Terwijl elementen met acht elektronen op de buitenste schil ervan als stabiel worden beschouwd, hebben elementen met slechts zes of zeven de neiging om een multimoleculaire binding te vormen met elementen die slechts één of twee elektronen op de buitenste schil hebben.
Maak uzelf vertrouwd met de elektronische configuratie van elk shell-niveau. Elk atoom heeft twee elektronen op zijn binnenste schaal en daarna tot acht elektronen op elke schaal. Omdat lithium bijvoorbeeld drie elektronen heeft, heeft het twee elektronen in zijn binnenste schil en een elektron op zijn buitenste schil.
Zoek het atoomnummer van het element om het aantal elektronen op zijn buitenste schil te bepalen. Het Kalium (K) -element heeft bijvoorbeeld een atoomnummer 19. Daarom zal het één elektron op zijn buitenste schil hebben omdat het twee elektronen in zijn binnenste schil heeft, acht op zijn tweede schil, acht op zijn derde schil en slechts één op de buitenste vierde schaal (2 + 8 + 8 + 1 = 19).
Trek het aantal elektronen op de buitenste schil van het atoom af met acht om het aantal valentie-elektronen te verkrijgen. Als de buitenste schaal van kalium bijvoorbeeld slechts één elektron bevat, is het aantal valentie-elektronen zeven (8 - 1 = 7)