Inhoud
De Amerikaanse beuk, of Fagus grandifolia, is het enige lid van het geslacht Fagus dat in Noord-Amerika is gevonden. De soort is vaak een van de belangrijkste bladverliezende bosplanten.
Hij leeft in het oosten van Zuid-Canada tot Florida en tot het westen van Arkansas. Zelfs in dicht bos, is de Amerikaanse beuk gemakkelijk te onderscheiden van andere bomen door zijn kenmerkende eigenschappen zoals grijze schors en elliptische bladeren.
Basisbeschrijving
Amerikaanse beuken leven 300 tot 400 jaar, worden 70 tot 80 voet lang en kunnen meer dan 3 voet rond zijn. Ze zijn te herkennen aan hun gladde, lichtgrijze schors. Amerikaanse beukenbomen behouden hun gladde ure hun hele leven.
In schaduwrijke bossen groeien beuken lang en recht op met kleine, dichte kronen van gebladerte. In open, zonnige gebieden ontwikkelen beukenbomen kortere stammen met horizontale takken en brede gebladerte kronen. Dit is een aanpassing waarmee ze kunnen gedijen in verschillende habitats en omgevingen.
Amerikaanse beuken hebben brede, ondiepe wortels die goed zijn aangepast aan locaties met vochtige grond, zoals bodems, schaduwrijke ravijnen en gebieden in de buurt van kreken en beekjes.
bladeren
De Amerikaanse beukenbladeren zijn ongeveer 2 1/2 tot 6 inch lang en ongeveer 1/2 inch breed. Ze hebben een elliptische of ovale vorm, parallelle rijen aders en toothy randen. De bladeren zijn saai groen aan de bovenkant en lichtgroen aan de onderkant.
In de herfst worden de bladeren geel of bruin en kunnen ze de hele winter aan de bomen blijven zitten. Wanneer ze eraf vallen, vallen ze langzaam uiteen en bevinden ze zich in dikke lagen onder de bomen. Dit helpt hen water en energie te besparen in de wintermaanden.
Bloemen en noten
Amerikaanse beuken bloeien in het vroege voorjaar rond het moment dat de bladeren zich ontvouwen. Beuken hebben zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen. De kleine, gele mannelijke bloemen klonteren samen in kleine ballen.
De kleine vrouwelijke bloemen hebben roodachtige schubben en vormen zich aan het einde van nieuwe twijgen. Na de bestuiving vormen de vrouwelijke bloemen zich in bruine, driehoekige, eetbare noten bedekt door stekelige boren.
De boren gaan open na de eerste vorst en de zware noten vallen van de bomen. Sommige worden weggedragen door knaagdieren, andere worden weggedragen door blauwe gaaien en sommige rollen bergafwaarts. De noten waren over het algemeen echter niet zo ver verspreid van de ouder.
Deze aanpassing van boren stelt bladverliezende bosdieren in staat een sleutelrol te spelen in de reproductie van de boom. Boren blijven vaak hangen aan de vacht van dieren in het bos.
Terwijl de dieren reizen en zich door de omgeving verplaatsen, worden de boren verspreid en verspreid over de gebieden. Dit helpt beukenbomen hun nakomelingen beter over het bos te verspreiden dan wanneer alleen natuurlijke elementen zoals wind en water werden gebruikt voor verspreiding.
weergave
De noten ontkiemen bovengronds van de vroege lente tot de vroege zomer. Ontkieming is succesvoller op minerale grond of grond bedekt met gevallen bladeren dan op te vochtige grond. De bodem bevat organische stof die humus wordt genoemd.
Amerikaanse beuken ontkiemen het beste in grond met meer humus, of humus die zich vormt in grond met weinig activiteit door wormen of andere kleine dieren.
Amerikaanse beukenzaailingen groeien het best in gebieden die worden bedekt door een bescheiden hoeveelheid bosluifels of goed beschermde kleine open gebieden. De grond in grote open gebieden is vaak te droog. Amerikaanse beuken kunnen zich ook voortplanten door uit de stam of wortels te ontspruiten.
Spruiten uit de wortels, zogenaamde sukkels, kunnen zich voeden vanuit het wortelsysteem en hebben betere kansen om te overleven dan de zaden.