Inhoud
Een luchtmassa is een grote eenheid van de lagere atmosfeer die wordt bepaald door gemeenschappelijke fysieke kenmerken, zoals temperatuur en vochtigheid, op elke gegeven hoogte, en een die discreet en identificeerbaar blijft tijdens het verplaatsen. Deze gigantische pakketten - vaak beter dan 1600 kilometer breed (1.000 mijl) - oefenen een aanzienlijke meteorologische en klimatologische invloed uit en transporteren kenmerken van hun herkomstregio's door het gebied waar ze zich verplaatsen. Drempels van aangrenzende luchtmassa's vormen ook fronten, waarlangs veel van de belangrijkste weeracties ter wereld reizen.
Air-Mass Basics
De zones die geboorteluchtmassa's, die het meest voorkomen in de tropen, subtropen en hoge breedtegraden, worden "bronregio's" genoemd. Het zijn meestal gebieden met een relatief uniform oppervlak - stukken oceaan, woestijn of met sneeuw bedekte vlaktes, voor bijvoorbeeld - die over het algemeen zwakke wind ervaren, het soort stabiele omstandigheden waardoor pakketten van atmosfeer fysieke kenmerken aannemen van het onderliggende water of land. Deze bronregio's en hun heersende temperatuur-, vochtigheids- en stabiliteitskenmerken helpen bij het classificeren van 's werelds belangrijkste luchtmassa's, waaronder continentaal-polair of cP, maritiem-polair of mP, continentaal-tropisch, cT, maritiem-tropisch, mT en Arctisch / Antarctic, A.
Beweging
Een luchtmassa kan lange tijd boven zijn brongebied blijven zitten of migreren. Een luchtmassa in beweging begint zich te transformeren terwijl deze nieuwe landschappen passeert, terwijl tegelijkertijd voldoende van zijn oorspronkelijke omstandigheden behouden blijft om het lokale weer te veranderen. Een cP-luchtmassa afkomstig uit de toendra van Noord-Canada kan bijvoorbeeld in de winter naar het zuiden duwen. Het brengt koude temperaturen naar de centrale Verenigde Staten, zelfs als het enigszins opwarmt op zijn reis over lagere breedtegraden. Hoewel droog in de bronregio, neemt een dergelijke luchtmassa vaak aanzienlijk vocht op tijdens een vroege wintertransit van de Grote Meren, waardoor het zogenaamde meereffect-sneeuw op lijwaartse kusten kan dumpen. Verschillende luchtmassa's versmelten niet gemakkelijk met elkaar; ze botsen ongemakkelijk in de atmosferische grenzen die fronten worden genoemd.
Weer en klimaat
Weer beschrijft de dagelijkse meteorologische omstandigheden - neerslag, temperatuur, wind en dergelijke - van een bepaalde site. Een onweer langs een frontale grens is een weersgebeurtenis. Klimaat vertegenwoordigt ondertussen de jaarlijkse patronen op lange termijn van die meteorologische omstandigheden - bijvoorbeeld de seizoensgebonden schommelingen in regenval in een bepaalde regio. Terwijl de belangrijkste, gemakkelijk waarneembare effecten van luchtmassa's zich vooral voordoen in het dagelijkse leven, leveren de betrouwbaarheid van luchtmassa-invallen in veel regio's een belangrijke bijdrage aan de regionale klimaatomstandigheden.
Neerslag en temperatuur
De klimaten van de meeste regio's wereldwijd worden beïnvloed door luchtmassa's. Bijvoorbeeld, maritiem-tropische lucht afkomstig van warme wateren van de Atlantische Oceaan, de Caribische Zee en de Golf van Mexico, voornamelijk tussen 10 en 30 graden ten noorden van de breedtegraad, is de belangrijkste oorzaak van neerslag voor een groot deel van Noord-Amerika ten oosten van de Rocky Mountains. Het is ook de oorzaak van de persistente vochtigheid die typerend is voor het zomerseizoen van die grote regio. In de Pacific Northwest levert maritiem-polaire luchtvolgland vanuit de Aleutian Low in de winter de zware bergregen en sneeuwval die enorme gematigde regenwouden en uitgebreide gletsjers in de Alpen voeden. Dergelijke maritieme luchtmassa's dragen ook bij aan een matigende klimatologische invloed op kusttemperaturen, omdat oceanen langzamer en minder dramatisch opwarmen en afkoelen dan landmassa's.
Cyclonen en anticyclonen
Waar polaire en tropische luchtmassa's tegen elkaar aan liggen op de middelste breedtegraden, treft de meest voorkomende westelijke winden zich langs afwisselend lage en hoge druk centra, respectievelijk cyclonen en anticyclonen genoemd. Stormachtige cyclonen vormen zich nabij de luchtmassafronten. Anticyclonen vertegenwoordigen stabiele, enkelvoudige luchtmassa's en zijn doorgaans groter en trager dan cyclonen. Dit kunnen weerskrachten zijn, maar hun regelmaat geeft ze klimatologische betekenis: het mengen van luchtmassa's die worden bereikt langs de afwisselend warme en koude fronten van een cycloon met middelmatige breedtegraad, maakt deel uit van het proces waarbij de warmte van de lagere breedtegraden poleward wordt overgedragen .