Inhoud
Zeekoeien worden ook wel zeekoeien genoemd. Het zijn grote zeezoogdieren die worden gevonden aan de Noord-Amerikaanse oostkust van Massachusetts tot Brazilië en in de Golf van Mexico tot in het westen van Texas. In de winter migreren ze naar warmere wateren. Manatees bewonen ook de westkust en rivieren van Afrika. Hun grote omvang, ademhalingsmogelijkheden, voedingsgedrag, robuuste nakomelingen en uitzonderlijk gehoor zijn aanpassingen die de lamantijn helpen te overleven.
Grootte en beweging
De grote omvang van zeekoeien biedt hen een goede bescherming tegen roofdieren. Volwassen zeekoeien meten 8 tot 13 voet en wegen 440 tot 1.300 pond. Voor zo'n groot zoogdier zijn ze in staat tot hoge snelheden, zwemmen tot 15 mph. Zeekoeien hebben brede, sterke staarten ontwikkeld die hen door het water stuwen.
Ademen
"Zeekoeien zouden zijn geëvolueerd uit een wadend, plant-etend dier," volgens de Save the Manatee Club. Ze hebben ademhalingsaanpassingen verkregen waarmee ze kunnen overleven in de oceaan. Als ze onder water rusten, kunnen zeekoeien tot 20 minuten onder water blijven voordat ze aan de oppervlakte moeten ademen. Een zwemmende zeekoe heeft meer zuurstof nodig en kan zo vaak als om de 30 seconden ademen.
Voedingsgedrag
Om zijn grote omvang te behouden, kan een zeekoe elke dag 4 tot 9 procent van zijn lichaamsgewicht eten. Meestal grazen zeekoeien zes tot acht uur per dag. Zeekoeien zijn voornamelijk herbivoor en voeden zich met zeegrassen en andere vegetatie. Hind-gistfermentatie stelt hen in staat om cellulose uit planten efficiënt te verteren. Wanneer de vegetatie schaars is, voeden lamantijnen af en toe zich met ongewervelde dieren en vissen.
Nakomelingen
Na de bevalling sleept de moeder de baby naar de oppervlakte voor zijn eerste ademhaling. Daarna kan het zelfstandig zwemmen en ademen. Kalveren voeden zich met melk, maar kunnen binnen drie weken na de geboorte vegetatie consumeren, een aanpassing die maximale groeisnelheid mogelijk maakt.
Communicatie
Zeekoeien hebben een uitzonderlijk gehoor. Communicatiegeluiden worden geproduceerd tussen moeder en kalf, evenals tussen volwassenen. Volgens Sea World, "worden de tjirps, fluitjes of piepjes waarschijnlijk geproduceerd in het strottenhoofd. Ze lijken deze geluiden te maken wanneer ze bang zijn, seksueel opgewonden zijn of met elkaar omgaan."