Inhoud
- Onderdelen van het skelet
- Onderdelen van het axiale skelet
- Onderdelen van het appendiculaire skelet
- Organen en weefsels van het skelet
- Skeletal functie
Het skelet omvat niet alleen botten, maar ook kraakbeen, ligamenten, pezen en andere weefsels die essentieel zijn voor het dagelijks functioneren. Iedereen die ooit Halloween heeft meegemaakt, heeft op zijn minst enige blootstelling aan het menselijke skelet gehad, en als je in voldoende artsenbureaus bent geweest, heb je waarschijnlijk een hifi-weergave van een skelet gezien.
De meer voor de hand liggende rol van de skeletten omvat structurele ondersteuning, voortbeweging en bescherming van de interne organen. Onder de radar produceren de botten verschillende soorten bloedcellen en slaan mineralen, met name calcium, op die kunnen worden vrijgemaakt en elders in het lichaam kunnen worden gebruikt.
Onderdelen van het skelet
Het skelet omvat vier basiscomponenten, hoewel sommige bronnen een vijfde omvatten, de gewrichten. De vier zijn de botten, die het grootste deel van de massa van het skelet uitmaken; kraakbeen, dat hoofdzakelijk als opvulling fungeert; ligamenten, die meestal botten verbinden met botten; en pezen, die spieren met botten verbinden. Het systeem heeft twee divisies, het axiale skelet en het appendiculaire skelet.
Bones zijn gemaakt van een samengesteld weefsel, met een hoge fractie van het mineraal calcium. Volwassen mensen hebben 206 botten; jonge kinderen kunnen meer hebben omdat sommige botten samensmelten tijdens de vroege rijping. De botten bieden met name structurele ondersteuning, geven het lichaam vorm en stijfheid en laten lopen, rennen en complexere bewegingen toe. Maar botten zijn ook metabolisch actief omdat het merg in het inwendige van botten is waar bloedcellen worden gemaakt. Botten bevatten ook epitheel, vetweefsel en zenuwweefsel
pezen verbind spier met bot. Ze bestaan uit dicht opeengepakte bundels eiwitcollageen. Ze zijn meestal ingepakt in met vloeistof gevulde omhulsels wanneer ze tegen andere weefsels aanliggen, om wrijving te verminderen en de vulling te vergroten. Ze werken om een spierinspanning te concentreren op een fysiek klein deel van het bot, waardoor spieren beter als hefbomen kunnen dienen.
ligamenten botten met elkaar verbinden. Ze doen dit op een ontspannen manier, zonder tussen hen te trekken omdat er geen spieren bij betrokken zijn. Ze zijn qua samenstelling vergelijkbaar met pezen, hoewel de vezels waaruit ze zijn samengesteld vaak variabeler zijn. Ze hebben soms een zekere mate van elasticiteit, maar worden niet echt als "rekbaar" beschouwd.
Kraakbeen wordt aangetroffen in gewrichten tussen botten en is gemaakt van materiaal dat intermediair is in stevigheid tussen botten aan het harde uiteinde en pezen en ligamenten aan het zachtere uiteinde. Het bevat zowel collageen als chondroïtinesulfaat. Het uiterlijk is als dat van een spons, met poriën die lacunes worden genoemd tussen de stevige porties. Het komt in een aantal vormen, de meest voorkomende zijn hyalinekraakbeen, elastisch kraakbeen, fibrocartilage en verkalkt kraakbeen.
Onderdelen van het axiale skelet
Het axiale skelet wordt zo genoemd omdat het de 80 botten langs de lange as van het lichaam boven het bekken omvat. Van boven naar beneden, het omvat de schedel, onderkaak (onderkaak), hyoid bot (onder de kin), wervelkolom, ribben en borstbeen.
Alleen de schedel bevat 22 botten. Zeven extra botten, waaronder de gehoorbeentjes van het binnenoor en de hyoid, worden geassocieerd met de schedel. De schedel dient om de hersenen te huisvesten en te beschermen. Het is verbonden met de bovenkant van de wervelkolom.
De wervelkolom bevat 24 botten, samen met het heiligbeen aan de basis en het stuitbeen (staartbot) aan de onderkant van het heiligbeen. De wervels beschermen het ruggenmerg en zorgen voor een rechte houding.
Mensen hebben 12 paar ribben, die dienen om het hart, de longen en andere interne organen van de thorax te beschermen. Tussen hen in de voorkant van het lichaam is het borstbeen of borstbeen.
Onderdelen van het appendiculaire skelet
Het appendiculaire skelet, zo genoemd omdat het de lichaamsaanhangsels (armen en benen bij mensen) bevat, heeft 126 botten.
De lange botten van de arm omvatten het opperarmbeen van de bovenarm en de straal en ulna van de onderarm. De lange botten van het been zijn het dijbeen of het dijbeen en het scheenbeen (scheenbeen) en de fibula van het onderbeen. Het primaire bekkenbot is het ilium; de punten die je bovenaan elk van je heupen kunt voelen, worden de iliacale toppen genoemd.
De handen (26 botten elk) en de voeten (27 stuks) omvatten samen meer dan de helft van de botten in het menselijk lichaam - 106 van de in totaal 206 in de meeste s. De handen en voeten hebben elk 14 kootjes, dat zijn de kleine gewrichten van de vingers en tenen (elke vinger heeft drie, de duim twee; de tweede tot en met vijfde tenen hebben er ook drie elk, terwijl de grote teen, net als de duim, er twee omvat). Elke hand en elke voet heeft vijf botten die vingerkootjes verbinden met respectievelijk de pols en enkelbeenderen; deze botten vormen de steiger van de handpalmen (de middenhandsbeentjes) en de voetbogen (de middenvoetsbeentjes). Ten slotte heeft elke pols acht botten, terwijl elke enkel er zeven omvat.
Organen en weefsels van het skelet
Elk bot is eigenlijk een orgel op zichzelf. Elk lang bot omvat een diafyse (schacht) en een epifyse aan elk uiteinde. De metafyses zijn de gebieden tussen de diafyse en de epifysen; dit is waar groei optreedt in deze botten bij jongere mensen - bij de epifyse groeischijven.
Naast de lange botten van het appendiculaire skelet, omvat het lichaam verschillende andere soorten botten. Een van deze zijn korte botten, waaronder de onregelmatige botten van de pols en enkel. Platte botten, waaronder het borstbeen, het ilium en de schedelbotten, zijn meestal beschermend in functie en in het bekken zorgen hun aanzienlijke oppervlak ervoor dat veel verschillende spieren zich aan hetzelfde algemene deel van het skelet hechten. De wervels en de hyoid zijn onregelmatige botten, die functies hebben die worden bepaald door hun locatie in het lichaam. Ten slotte zijn er de sesamoidbotten, die voornamelijk pezen beschermen en met name de patellae (knieschijven).
Het merg in het midden van de botten komt in twee vormen, geel en rood. Geel beenmerg bevat vet (vet) weefsel, dat kan worden vrijgegeven om te dienen als energiebron voor andere weefsels. Rode beenmerg is waar bloedcellen worden vervaardigd, een proces genaamd hematopoiesis. Rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes worden allemaal geproduceerd in dit type merg.
Skeletal functie
Zonder de gewrichten zou het skelet niet in staat zijn om deel te nemen aan de vele elegante bewegingsfuncties die gewervelde dieren hun vorm en functie geven. Gewrichten zijn er in drie soorten:
Synarthroses zijn onbeweeglijke gewrichten en omvatten de hechtingen tussen de schedelbotten, de contactpunten tussen de tanden en de onderkaak en het gewricht dat zich bevindt tussen het bovenste paar ribben en het borstbeen. Amphiarthroses zijn gewrichten die een kleine hoeveelheid beweging toelaten. Deze omvatten het gewricht tussen het scheenbeen en de fibula net boven de voet en de schaamsymfyse die de twee zijden van het bekken aan de voorkant van het lichaam verbindt in de taille. Diarthroses zijn gewrichten die volledige beweging mogelijk maken, en omvatten veel van de gewrichten in de bovenste en onderste ledematen, zoals de elleboog-, schouder- en enkelgewrichten.
De mineralen in botten, waaronder calcium en fosfor, kunnen uit het bot in de bloedbaan worden vrijgegeven voor het behoud van metabole functies, omdat calciumionen deelnemen aan spiercontractie en fosfaten een kritieke component zijn van DNA en moleculen die belangrijk zijn bij energieoverdracht en afgifte.