Inhoud
- Het korstmos is symbiotisch
- Het korstmos is een ontleder
- Korstmos is een voedselbron
- Milieubedreigingen voor lichamen
Korstmossen zijn winterharde organismen die in sommige van de zwaarste omstandigheden op aarde kunnen leven. Ze zijn niet één plant, maar eerder een symbiotische combinatie van twee - een alg en een schimmel. Korstmossen zijn een belangrijk onderdeel van het ecosysteem van de Arctische toendra, waar het koude, droge klimaat een uitdaging is voor de overleving van de meeste planten en dieren.
Het korstmos is symbiotisch
De algen in het korstmos zorgen voor voedsel voor het organisme door fotosynthese. Fotosynthese is een manier voor het korstmos om energie uit zonlicht op te vangen en om te zetten in energie voor het korstmos.
De schimmel in het korstmos voorziet het organisme van water door de kleine hoeveelheden vocht in het klimaat vast te houden, zoals een spons. In droge tijden kan het korstmos putten uit het vocht dat het vasthoudt in zijn schimmelcomponent.
Het korstmos is een ontleder
Korstmossen geven chemicaliën vrij die werken om stenen af te breken, waardoor meer grond ontstaat. In de toendra is er heel weinig plantenleven om dit werk te doen en korstmossen zijn van cruciaal belang.
Hoewel het korstmos een ontleder is, is het geen parasiet. Korstmos groeit vaak aan bomen, maar verwijdert er geen voedingsstoffen uit. Het korstmos leeft alleen op de boom zonder het te beschadigen.
Korstmos is een voedselbron
Rendieren zijn enkele van de grootste dieren die in de Arctische toendra zijn gevonden en ze hebben veel voedsel nodig. In de koudste delen van het jaar kan voedsel voor dergelijke dieren schaars zijn. In de wintermaanden zijn korstmossen een belangrijke voedselbron voor rendieren. Het rendier kan zelfs korstmossen onder een laag sneeuw ruiken en onder de sneeuw graven om hun voedsel te vinden.
Een paar motten en kevers eten ook korstmossen.
Milieubedreigingen voor lichamen
Luchtvervuiling is de grootste bedreiging voor korstmossen. Ze zijn vrij gevoelig voor verontreinigende stoffen in de lucht en worden zelfs door wetenschappers en milieuactivisten gebruikt om de luchtkwaliteit te beoordelen. Op deze manier helpen ze voorkomen dat vervuiling verergert en beschermen ze de kwetsbare omgevingen waarin ze groeien.