Inhoud
- TL; DR (te lang; niet gelezen)
- Het kation gaat eerst
- Het anion komt als volgende
- Bepaal de lading op het kation uit de chemische formule
Atomen kunnen moleculen vormen door elektronen te delen, wat covalente binding wordt genoemd. Een ander type binding treedt op wanneer atomen met een netto lading elektrostatisch worden aangetrokken tot atomen of moleculen met de tegenovergestelde lading. Verbindingen die zich op deze manier vormen, worden ionische verbindingen genoemd. Vanwege de elektrostatische aantrekkingskracht vormen de atomen zichzelf in een roosterstructuur die bekend staat als een zout. Om deze verbindingen te noemen, maakt u eerst onderscheid tussen het positieve en negatieve ion. Afhankelijk van het positieve ion, moet u mogelijk een getal toevoegen, geschreven in Romeinse cijfers, om de lading te identificeren.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Bij het noemen van ionische verbindingen komt de naam van het kation altijd eerst. Plak "ide" op de naam van het anion tenzij het een polyatomisch ion is, in welk geval de naam van het anion hetzelfde blijft.
Het kation gaat eerst
Het kation is het positief geladen deeltje in een ionische verbinding, wat betekent dat het metaalachtig is. Bij het identificeren van de verbinding gaat de naam van het kation altijd eerst. Elementen in de eerste twee groepen van het periodiek systeem vormen altijd ionen met een specifieke lading, dus er is geen reden om ze verder te kwalificeren. Het natriumion heeft altijd een lading van 1+, dus de naam van een verbinding waarin natrium het kation is, begint altijd met "natrium". Hetzelfde geldt voor elementen in groep 2, die altijd een lading van 2+ hebben. Een verbinding die calcium bevat, begint bijvoorbeeld altijd met "calcium".
Elementen in groepen 3 tot en met 12 zijn de overgangsmetalen en ze kunnen ionen vormen met verschillende ladingen. IJzer kan bijvoorbeeld het ferri-ion vormen (Fe3+) en het ferro-ion (Fe2+). De naam van de ionische verbinding geeft de lading van het kation tussen haakjes achter de naam aan. De naam van een verbinding gevormd door ferri-ijzer zou bijvoorbeeld beginnen met ijzer (III), terwijl een verbinding gevormd met ferro-ijzer zou beginnen met ijzer (II).
Het anion komt als volgende
Het anion is het negatief geladen deeltje in de verbinding. Anionen kunnen elementen zijn die behoren tot groepen 15 tot en met 17 in het periodiek systeem of ze kunnen polyatomaire ionen zijn, die geladen moleculen zijn.
Wanneer het anion in een ionische verbinding een enkel element is, verandert u eenvoudig het einde ervan in "-ide". Chloor wordt bijvoorbeeld chloride, broom wordt bromide en zuurstof wordt oxide.
Wanneer het anion een polyatomisch ion is, gebruik dan de naam van het ion ongewijzigd. Bijvoorbeeld de naam van een verbinding die het sulfaation bevat (SO42-) eindigt op "sulfaat". Een voorbeeld is calciumsulfaat (CaSO4), een veel voorkomend droogmiddel.
Bepaal de lading op het kation uit de chemische formule
Samenvattend is het proces voor het benoemen van een ion gevormd uit een kation van groep 1 of 2 eenvoudig. Schrijf de naam van het kation en schrijf vervolgens de naam van het anion, verander het einde in "-ide" als het een enkel element is en laat het zoals het is als het een polyatomisch ion is. Voorbeelden omvatten natriumchloride, magnesiumsulfaat en calciumoxide.
Er is nog een stap bij het benoemen van verbindingen gevormd uit overgangsmetalen. Als het kation tot groep 3 of hoger behoort, moet u de lading identificeren. De lading wordt bepaald door het aantal anionen waarmee het combineert, wat wordt aangegeven door het subscript dat het anion volgt, evenals de valentie van het anion.
Beschouw het voorbeeld FeO. Het oxide-ion heeft een valentie van 2-, zodat deze verbinding neutraal moet zijn, moet het ijzeratoom een lading van 2+ hebben. De naam van de verbinding is daarom ijzer (II) oxide. Aan de andere kant, voor de verbinding Fe2O3 om elektrisch neutraal te zijn, moet het ijzeratoom een lading hebben van 3+. De naam van deze verbinding is ijzer (III) oxide.