Inhoud
Door het evolutieproces verwerft een soort aanpassingen die hem uniek geschikt maken om te overleven in zijn omgeving. Een aanpassing is een fysieke eigenschap of gedrag gecodeerd in genetisch materiaal en geërfd van vorige generaties. De zwarte weduwe spin, een van 's werelds gevaarlijkste insecten, heeft zich miljoenen jaren aangepast aan zijn Noord-Amerikaanse omgeving.
Algemene beschrijving
Zwarte weduwe spinnen zijn voornamelijk inheems in gebieden van de Verenigde Staten, hoewel ze in heel Amerika wonen. Deze spinnen leven vaak dicht bij de grond op donkere plaatsen. De giftige vrouwelijke zwarte weduwe is groter en heeft een opvallend zwart lichaam, met een rode zandloper op de buik. Mannelijke zwarte weduwen zijn kleiner, met bruin- en oranje gestreepte poten en zijn niet giftig.
Vergif en voeding
De zwarte weduwe spin is beroemd om zijn gevaarlijke beet, met vergif 15 keer sterker dan een ratelslangen. De zwarte weduwe ontwikkelde echter geen beet als verdediging tegen grotere wezens. In plaats daarvan is het neurotoxische gif een aanpassing waardoor de spin zijn prooi kan verlammen. Nadat hij een insect in zijn web heeft gevangen, bijt de zwarte weduwe om het insect uit te schakelen. Zodra de prooi nog steeds is, injecteert de zwarte weduwe enzymen om te beginnen met de spijsvertering buiten het lichaam van de spinnen. Zwarte weduwen zijn uitsluitend vleesetende en voeden zich met een verscheidenheid aan insecten en andere spinnen.
Webs
Zwarte weduwen produceren grote hoeveelheden plakkerig, onregelmatig web. Voor het eten draait een zwarte weduwe een trechtervormig web en wacht in het midden, ondersteboven hangend om trillingen te voelen. Dit voerweb is een complexe aanpassing om prooien te vangen. Kleverige "vangdraden" ontworpen om prooien te immobiliseren vullen de dikkere structurele lijnen van het web aan. Door de trechtervorm kan de spin in het midden zitten en gemakkelijk trillingen van elke lijn van het web voelen.
weergave
De zwarte weduwe is een eenzaam wezen met ingewikkelde paringsrituelen. De mannelijke spin spint een "spermaweb" voordat hij op zoek gaat naar een vrouwelijke spin. Hij communiceert met het vrouwtje door de strengen van haar web te laten trillen. Als hij succesvol is, staat ze hem toe om te benaderen en te paren. Na de copulatie mag het vrouwtje haar partner opeten, maar hij kan ook ongedeerd ontsnappen. Later legt het vrouwtje bevruchte eieren en spint ze in een eierzak, die ze bij zich draagt en beschermt.