Inhoud
- TL; DR (te lang; niet gelezen)
- Flora en fauna van het Jura
- Geologische markers
- Planten in de poolgebieden
- Faunaal bewijs
De Jura-periode, die 208 tot 146 miljoen jaar geleden plaatsvond, markeert het midden van het Mesozoïcum, bekend als het tijdperk van dinosauriërs. Pangea, de gigantische landmassa, begon uiteen te vallen en de zeespiegel steeg. Er zijn aanwijzingen dat de temperaturen op aarde in de Jura-periode gelijker waren dan nu. Gematigde zones ervoeren waarschijnlijk een klimaat dat meer leek op de huidige subtropische en tropische klimaten. De afwezigheid van ijskappen in de poolgebieden suggereert dat het klimaat in dat gebied gematigd was.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Het klimaat van het Jura was warmer dan veel moderne klimaten. Moderne gematigde biomen hadden een tropisch klimaat en poolgebieden hadden een gematigd klimaat.
Flora en fauna van het Jura
Reptielen floreerden zowel op het land als in de zee. Het aantal en de diversiteit van dinosaurussoorten explodeerde tijdens deze periode.De eerste vogels evolueerden in het Jura en het zeeleven werd gevarieerder en productiever. Dit was ook het tijdperk van cycaden: zaaddragende planten die op palmen lijken maar geen fruit produceren. Varens en coniferen waren vruchtbaar tijdens deze periode, maar bloeiende planten die vrucht dragen waren niet aanwezig in de Jura-periode.
Geologische markers
Vanuit geologisch perspectief komt een grote hoeveelheid klimatologisch bewijs voor de Jura-periode uit verdampers. Evaporieten zijn minerale afzettingen, zoals gips en halieten, die achterblijven nadat een waterlichaam is verdampt. Afzettingen van minerale zouten duiden op woestijnen die ooit bedekt waren door meren of zeeën. Deze regio's zouden waarschijnlijk een droog klimaat hebben gehad. Steenkolen bieden ook inzicht in prehistorische klimaten. De aanwezigheid van kolen duidt op een vochtig klimaat waar het land werd bedekt door moerassen of andere wetlands. De locatie van banden van haliet en koolafzettingen suggereert dat het klimaat dicht bij de evenaar droog was en hogere breedtegraden een natter klimaat hadden. Het gebrek aan ijstijd tijdens de Jura-periode geeft ook aan dat de gemiddelde temperatuur op aarde warmer was dan de huidige temperaturen.
Planten in de poolgebieden
Fossiel bewijs van varens en kegelproducerende planten aan de polen suggereert dat het klimaat in deze regio's tijdens de Jura-periode veel warmer was dan nu. De brede verdeling van bepaalde soorten prehistorische varens over vele breedtegraden ondersteunt beweringen dat er niet zo een groot verschil in temperatuur was tussen de evenaar en de poolgebieden als vandaag. De diversiteit aan varens, palmen en naaldbomen in het Jura laat zien dat het klimaat warm en vochtig moet zijn geweest.
Faunaal bewijs
De theorie dat de wereldwijde temperatuur niet sterk fluctueerde, wordt ook ondersteund door het fossiele bewijs van de Jurassic fauna en de verspreiding van soorten over grote delen van de wereld. Paleontologen gebruiken vaak de fysiologie van hedendaagse reptielen als basis voor hypothesen over de fysiologie van dinosauriërs en andere reptielen uit de Jura-periode. Omdat moderne reptielen ectothermen zijn en hun lichaamswarmte niet kunnen handhaven, zijn ze beperkt tot het leven in klimaten die voldoende warmte voor hen bieden om hun metabolisme te behouden. Wetenschappers gaan ervan uit dat Jura-reptielen vergelijkbare klimatologische eisen hadden en stellen dat de temperaturen warm genoeg waren om het reptielenleven in stand te houden in de regio's waar deze fossielen worden gevonden.